蜜桃交友

?Jednym z czynników, który zadecydowa? o szybkim szerzeniu si? wiary na pocz?tku chrze?cijaństwa, by?o chrze?cijańskie g?oszenie ?ycia po ?mierci, nieskończenie pi?kniejszego i rado?niejszego ni? ?ycie na ziemi. Cesarz Hadrian wybudowa? sobie w ró?nych miejscach na ?wiecie wspania?e wille i przygotowa? dla siebie mauzoleum, które dzi? jest Zamkiem Anio?a, niedaleko st?d. Kiedy zbli?a? si? ju? do ?mierci, napisa? te? dla siebie nagrobne epitafium. Zwracaj?c si? do swej duszy, kaza? jej po raz ostatni spojrze? na pi?kno i rozrywki tego ?wiata, bo, jak mówi?, zst?pujesz w miejsca bezbarwne, uci??liwe i ogo?ocone. Do Hadesu! Mo?na sobie wyobrazi? jak wielkim szok duchowy musia?o wywo?ywa? g?oszenie w takich okoliczno?ciach ?ycia nieskończenie pe?niejszego i ja?niejszego ni? to, które kończy?o si? w chwili ?mierci. I to te? t?umaczy, dlaczego wyobra?enia i symbole ?ycia wiecznego tak cz?sto pojawiaj? si? na chrze?cijańskich grobach w katakumbach.“

?W internecie s? strony, na których przeprowadzane s? wywiady ze starszymi lud?mi, którzy opowiadaj? o swym kończ?cym si? ?yciu. S? to na ogó? m??czy?ni i kobiety, którzy mieli urozmaicone i godziwe ?ycie, s?u??c rodzinie, kulturze i spo?eczeństwu, ale nie ma w tym ?adnych odniesień religijnych. I ?a?osne jest to, jak próbuj? wmówi? innym, ?e s? szcz??liwi z takiego w?a?nie ?ycia. Smutek z tego, ?e ?yli, ale za chwil? ?y? ju? nie b?d?, dobrze jest skrywany w ich s?owach, ale nie w spojrzeniu, ten smutek bije z ich oczu. ?w. Augustyn dobrze wyrazi? istot? tego problemu: Co? z tego, ?e ?yje si? dobrze, skoro nie jest nam dane ?y? na zawsze? Przed nim za? powiedzia? Jezus: Jak? korzy?? b?dzie mia? cz?owiek, je?li ?wiat ca?y zyska, a ?ycie swoje straci? I tu pojawia si? odpowied? nadziei teologalnej. Ona daje nam pewno??, ?e Bóg stworzy? nas dla ?ycia, a nie dla ?mierci, ?e Jezus przyszed?, aby objawi? nam ?ycie wieczne i da? nam jej gwarancj? w swoim zmartwychwstaniu.“

?Ko?ció? nie mo?e da? ?wiatu lepszego daru, ni? nadziej?, nie ludzk?, efemeryczn?, ekonomiczn? czy polityczn?, bo to nie le?y w jego kompetencji, ale nadziej? czyst? i prost?, t?, której horyzontem, cz?sto nie?wiadomym, jest wieczno??, a jej gwarantem Jezus Chrystus i Jego zmartwychwstanie. To w?a?nie ta teologalna nadzieja b?dzie fundamentem wszystkich innych ludzkich nadziei. Kto widzia?, jak lekarz odwiedza ci??ko chorego, ten wie, ?e najwi?ksz? ulg?, jak? mo?e mu da?, lepsz? ni? wszystkie leki, jest powiedzenie mu: Lekarz ma nadziej?; jego rokowania dla ciebie s? pe?ne nadziei! Tak rozumiana nadzieja przemienia wszystko, czego si? dotknie. Ten efekt doskonale opisuje fragment z Ksi?gi Izajasza: Ch?opcy si? m?cz? i nu??, chwiej? si? s?abn?c m?odzieńcy, lecz ci, co maj? nadziej? w Panu, odzyskuj? si?y, otrzymuj? skrzyd?a jak or?y: biegn? bez zm?czenia, id? bez znu?enia. Bóg nie obiecuje, ?e usunie przyczyny znu?enia i wyczerpania, ale daje nadziej?. Sytuacja pozostaje taka, jaka by?a, ale nadzieja daje si??, by wznie?? si? ponad ni?.“

?Pozwala ona odkrywa? zawsze nowe mo?liwo?ci dobra, zawsze co?, co mo?na zrobi?. Nie pozwala osiada? w letnio?ci i lenistwie. Kiedy masz pokus?, by powiedzie? sobie: ?ju? nic si? nie da zrobi?”, to wtedy pojawia si? nadzieja i mówi: ?Módl si?!”. Odpowiadasz: ?Ale? ju? si? modli?em!”, a ona dalej: ?Módl si? jeszcze raz!”. I nawet wtedy, gdy sytuacja stanie si? trudna w najwy?szym stopniu i taka, ?e wydaje si?, i? naprawd? nie da si? ju? nic zrobi?, to nadzieja wci?? wskazuje ci zadanie: wytrwaj do końca i nie tra? cierpliwo?ci, jednocz?c si? z Chrystusem na krzy?u. Aposto? zaleca obfitowa? w nadziej?, ale zaraz dodaje, w jaki sposób staje si? to mo?liwe: dzi?ki Duchowi ?wi?temu. Nie dzi?ki naszym w?asnym wysi?kom. ?wi?ta Bo?ego Narodzenia mog? by? okazj? do skoku w nadziei. Wielki wspó?czesny poeta cnót teologalnych, Charles Péguy, napisa?, ?e Wiara, Nadzieja i Mi?o?? to trzy siostry, dwie du?e i jedna ma?a. Id? ulic?, trzymaj?c si? za r?ce: dwie du?e, Wiara i Mi?o??, po bokach, a ma?a dziewczynka Nadzieja w ?rodku. Widz?c je, ka?dy by pomy?la?, ?e to te dwie du?e ci?gn? t? ma?? w ?rodku. To nieprawda! To ona wszystko ci?gnie. Bo je?li brakuje Nadziei, wszystko si? zatrzymuje. Je?li mieliby?my nada? tej dziewczynce imi?, to mo?e by? tylko jedno: Maryja. To Ona, która tutaj na padole - jak mówi inny wielki poeta cnót teologalnych, Dante Alighieri – dla ?miertelników jest nadziei ?ywym ?ród?em.“