蜜桃交友

Pope

Dokument końcowy zosta? przekazany Papie?owi i Ko?cio?om jako ?spu?cizna wszystkich kroków, uczynionych do tej pory” (10) podczas procesu synodalnego. Jednak?e, jak zaznaczono, proces ten ?nie kończy si? wraz z zakończeniem zgromadzenia – które, rozpocz?te 2 pa?dziernika, zamyka si? jutro Msz? ?w. pod przewodnictwem Franciszka – ale zawiera w sobie jeszcze etap wdra?ania” (9). Jest on zach?t? dla wszystkich wierz?cych do ?codziennego pod??ania naprzód, poprzez synodaln? metodologi? konsultacji i rozeznawania, rozpoznaj?c konkretne metody i drogi formacyjne dla osi?gni?cia rzeczywistego nawrócenia synodalnego w ró?nych rzeczywisto?ciach Ko?cio?a” (9). 

Dwa s?owa-klucze, wy?aniaj?ce si? z tekstu, w którym du?o miejsca po?wi?cono perspektywie nawrócenia i zaproszenia do niego, to ?relacje” – które s? sposób bycia Ko?cio?em – oraz ?wi?zi”, prze?ywane dynamicznie, jako ?wymiana darów” pomi?dzy Ko?cio?ami i s?u??ce nawróceniu. Ko?cio?y lokalne znajduj? si? w centrum misyjnej perspektywy, która pozwala do?wiadczy?, ?e synodalno?? jest rzeczywisto?ci? niezwykle z?o?on?. Jej poszczególne aspekty s?u?? realizowaniu misji Ko?cio?a, w której bior? udzia? tak?e ludzie ?wieccy, staj?c si? w ni? coraz bardziej zaanga?owani. W tym kontek?cie bardzo mocno wybrzmiewa zawarta w Dokumencie końcowym potrzeba zakorzenienia w czasach, w których wierni s? niezwykle mobilni i coraz rzadziej stale zwi?zani z jednym tylko kr?giem kulturowym, czy geograficznym. Szczególnie wa?na wydaje si? te? zaprezentowana w dokumencie propozycja, by Dykasterie Kurii Rzymskiej mog?y prowadzi? konsultacje ?przed publikacj? wa?nych dokumentów normatywnych” (135).

Kszta?t dokumentu

Dokument końcowy sk?ada si? z pi?ciu cz??ci (11), z których pierwsza nosi tytu? Serce synodalno?ci. Druga, zatytu?owana Wspólnie w ?odzi Piotrowej, po?wi?cona jest potrzebie nawrócenia w obszarze relacji, ?które buduj? wspólnot? chrze?cijańsk? i kszta?tuj? jej misj?, w której przeplataj? si? powo?ania, charyzmaty i pos?ugi”. Cz??? trzecia Na twoje S?owo, ?wskazuje trzy praktyki, ?ci?le ze sob? zwi?zane: rozeznawanie eklezjalne, procesy decyzyjne oraz kultur? przejrzysto?ci, sprawozdawczo?ci i ewaluacji”. Czwarta cz???, o tytule Obfity po?ów, ?nakre?la sposób, w jaki mo?na dba? o nowe formy wymiany darów i przeplatania si? wi?zi, które jednocz? cz?onków Ko?cio?a, w czasach, gdy do?wiadczenie zakorzenienia w konkretnym miejscu g??boko si? zmienia”. Wreszcie, pi?ta cz??? – I ja Was posy?am – ?pozwala przyjrze? si? pierwszemu krokowi, jaki nale?y wykona?: zatroszczeniu si? o powszechn? formacj? do misyjnej synodalno?ci”. 

Rany Zmartwychwsta?ego nadal krwawi?

Wprowadzenie do Dokumentu (1-12) jasno pokazuje, ?e istot? Synodu by?o ?odnowienie do?wiadczenia spotkania ze Zmartwychwsta?ym, którego uczniowie widzieli w Wieczerniku w wieczór Paschy” (1). Jak podkre?la Dokument ?kontempluj?c Zmartwychwsta?ego (…) widzieli?my tak?e znaki Jego ran (...), które nadal krwawi? w cia?ach tak wielu braci i sióstr, tak?e z powodu naszych w?asnych win. Nasze zapatrzenie w Pana nie oddala nas od dramatów historii, ale otwiera oczy, by dostrzec cierpienie, które nas otacza i nas przenika: twarze dzieci terroryzowanych przez wojn?, p?acz matek, z?amane marzenia tak wielu m?odych ludzi, uchod?ców mierz?cych si? z przera?aj?cymi wyprawami, ofiary zmian klimatycznych i niesprawiedliwo?ci spo?ecznej” (2).

Uczestnicy Synodu, odnosz?c si? do ?zbyt wielu trwaj?cych wojnach”, do??czyli do ?ponawianych przez Papie?a Franciszka apeli o pokój, pot?piaj?c logik? przemocy, nienawi?ci i zemsty” (2). Zauwa?ono te? ekumeniczny charakter synodalnej drogi, która ?kieruje si? ku pe?nej i widzialnej jedno?ci chrze?cijan” (4). Podkre?lono te?, ?e droga ta ?stanowi rzeczywisty akt dalszej recepcji” Soboru Watykańskiego II, kontynuuj?c ?jego inspiracj?” i odnawiaj?c ? we wspó?czesnym ?wiecie jego prorocz? si??” (5).  W Dokumencie wybrzmiewaj? te? trudno?ci, jakie zaistnia?y podczas tego procesu. ??Nie ukrywamy, ?e do?wiadczyli?my zm?czenia, oporu wobec zmian oraz pokusy, by nasze pomys?y wzi??y gór? nad s?uchaniem S?owa Bo?ego i praktyk? rozeznawania” (6) – czytamy.

Serce synodalno?ci

Pierwsz? cz??? Dokumentu (13-48) otwieraj? refleksje na temat ?Ko?cio?a Ludu Bo?ego, sakramentu jedno?ci” (15-20) i na temat ?sakramentalnych korzeni Ludu Bo?ego” (21-27). Podkre?lone jest, ?e w?a?nie ?dzi?ki do?wiadczeniu ostatnich lat” znaczenie terminów ?synodalno??” i ?synodalny” ?jest coraz lepiej rozumiane i coraz mocniej prze?ywane, (…) coraz bardziej kojarzone z pragnieniem Ko?cio?a bli?szego ludziom i bardziej relacyjnego, który jest domem i rodzin? Boga” (28).

Istotna jest zwi?z?a definicja synodalno?ci, jak? proponuje Dokument, opisuj?c j? jako ?drog? odnowy duchowej i reformy strukturalnej, aby uczyni? Ko?ció? bardziej zaanga?owanym i misyjnym, to znaczy, aby uczyni? go bardziej zdolnym do kroczenia z ka?dym m??czyzn? i ka?d? kobiet?, promieniuj?c ?wiat?em Chrystusa” (28). Podkre?lona jest w nim równie? ?wiadomo?? tego, ?e jedno?? Ko?cio?a nie oznacza jego jednorodno?ci, wobec czego ?docenienie kontekstów, kultur i ró?norodno?ci oraz ich wzajemnych powi?zań jest kluczem do wzrastania jako Ko?ció? synodalny i misyjny” (40). 

Nawrócenie w obszarze relacji

Drug? cz??? Dokumentu (49-77) otwiera wezwanie do budowania Ko?cio?a ?bardziej zdolnego do piel?gnowania relacji: z Bogiem, mi?dzy m??czyznami i kobietami, w rodzinach, we wspólnotach, mi?dzy wszystkimi chrze?cijanami, mi?dzy grupami spo?ecznymi, mi?dzy religiami i ze Stworzeniem” (50). Jest w nim te? wyznanie, ?e ?nie zabrak?o te? ?wiadectwa cierpienia z powodu poczucia wykluczenia lub bycia os?dzonym” (50). 

Jego autorzy podkre?laj? potrzeb? ?nawrócenia relacji”. ?Musimy ponownie nauczy? si? z Ewangelii, ?e troska o relacje i wi?zi nie jest strategi? ani narz?dziem do zwi?kszenia skuteczno?ci organizacyjnej, ale jest sposobem, w jaki Bóg Ojciec objawi? si? w Jezusie i w Duchu ?wi?tym” (50) – czytamy . Podkre?laj? równie?, ?e owo ?wezwanie do odnowy relacji w Panu Jezusie” jest wa?ne tak?e ze wzgl?du na sprzeczne z Ewangeli? wizje relacji mi?dzyludzkich, które s? dzi? promowane. W tym kontek?cie Dokument jasno mówi, ?e zamkni?cie si? na relacje lub ich wykrzywione pojmowanie jest ?ród?em z?a w ?wiecie, za? ?najbardziej radykalnym i dramatycznym zamkni?ciem jest to wobec samego ?ycia ludzkiego, które prowadzi do wyrzucenia dzieci z ?ona matki i odrzucenia osób starszych” (54).

W tym rozdziale znajduje si? refleksja na temat ró?norodnych ?charyzmatów, powo?ania i pos?ug dla misji” (57-67), tak?e w kontek?cie zaanga?owania osób ?wieckich. Tekst zwraca uwag? m.in na to, ?e sakrament ?wi?ceń jest ?s?u?b? na rzecz harmonii” (68) i zauwa?a, ?e ?konstytutywna wi?? biskupa z Ko?cio?em lokalnym nie jest dzi? wystarczaj?co jasna w przypadku biskupów tytularnych, na przyk?ad przedstawicieli papieskich i tych, którzy pos?uguj? w Kurii Rzymskiej”. 

Istotne jest tak?e do?wiadczenie ?duchowo?ci synodalnej” (43-48), i zawarte w Dokumencie przekonanie, ?e ?je?li brakuje osobistej i wspólnotowej g??bi duchowej, synodalno?? zostaje zredukowana do kwestii organizacyjnej” (44). Dlatego te? zauwa?ono, ?e ?praktykowany z pokor? styl synodalny mo?e uczyni? Ko?ció? proroczym g?osem w dzisiejszym ?wiecie” (47).

Nawrócenie w obszarze procesów

W trzeciej cz??ci Dokumentu (79-108) autorzy podkre?laj?, ?e ?w modlitwie i dialogu braterskim uznali?my, ?e rozeznanie eklezjalne, troska o procesy decyzyjne oraz zobowi?zanie do odpowiedzialno?ci i oceny skutków podj?tych decyzji s? praktykami, za pomoc? których odpowiadamy na S?owo, które wyznacza nam misyjne drogi” (79). 

?Te trzy praktyki s? ze sob? ?ci?le powi?zane. Procesy decyzyjne wymagaj? ko?cielnego rozeznania, które wymaga s?uchania w klimacie zaufania, któremu sprzyja przejrzysto?? i odpowiedzialno??. Zaufanie musi by? wzajemne: ci, którzy podejmuj? decyzje, musz? by? w stanie zaufa? i s?ucha? Ludu Bo?ego, który z kolei musi by? w stanie obdarzy? zaufaniem tych, którzy sprawuj? w?adz?” (80) – czytamy na kartach Dokumentu. 

Jak podkre?lono, ?rozeznawanie eklezjalne dla misji” (81-86), nie ma by? ?technik? organizacyjn?, ale praktyk? duchow?, któr? nale?y prze?ywa? z wiar?”. Nawi?zuj?c do papieskich wyja?nień, ?e synodalno?? nie jest demokracj?, Dokument przypomina, ?e owo rozeznawanie ?nigdy nie jest zatwierdzeniem osobistego lub grupowego punktu widzenia, ani te? nie jest rozstrzygane przez zwyk?? sum? indywidualnych opinii” (82). Zaproponowano natomiast, aby owym procesom decyzyjnym, podejmowanym w stylu synodalnym, towarzyszy?a ?przejrzysto??, sprawozdawczo?? i ewaluacja” (95-102). 

Nawrócenie w obszarze wi?zi

Czwarta cz??? dokumentu (109-139) po?wi?cona jest do?wiadczeniu Ko?cio?a ?zakorzenionego i pielgrzymuj?cego” (110-119), albowiem ?Ko?cio?a nie mo?na zrozumie? bez zakorzenienia w konkretnym terytorium, w przestrzeni i czasie, gdzie kszta?tuje si? wspólne do?wiadczenie spotkania z Bogiem, który zbawia” (110). Ta cz??? Dokumentu po?wi?cona jest równie? m.in. kwestii mobilno?ci, jako przeciwieństwa sta?ego zakorzenienia w jednym miejscu (112) oraz kulturze cyfrowej (113). 

Autorzy Dokumentu zwracaj? uwag?, ?e wi?zi mi?dzy Ko?cio?ami nale?y budowa? w oparciu o s?u??c? komunii wzajemn? wymian? darów (124). Jako przyk?ad takich wi?zi wymieniono m.in. konferencje episkopatów (124-129), a odr?bne miejsce po?wi?cono te? refleksji na temat ?pos?ugi Biskupa Rzymu” (130-139). Zaznaczono te?, ?e to w?a?nie w tym duchu wspó?pracy i s?uchania, ?przed opublikowaniem wa?nych dokumentów normatywnych, dykasterie s? zach?cane do rozpocz?cia konsultacji z Konferencjami Biskupów i odpowiednimi organami Katolickich Ko?cio?ów Wschodnich” (135).

Potrzeba uczniów-misjonarzy 

?Aby ?wi?ty Lud Bo?y móg? wszystkim dawa? ?wiadectwo rado?ci Ewangelii, wzrastaj?c w synodalno?ci, potrzebuje odpowiedniej formacji: przede wszystkim ku wolno?ci synów i córek Bo?ych w na?ladowaniu Jezusa Chrystusa, kontemplowanego w modlitwie i rozpoznawanego w ubogich”, stwierdza Dokument w swojej pi?tej cz??ci (140-151). 

?Jednym z postulatów, który pojawi? si? z najwi?ksz? moc? i ze wszystkich stron podczas procesu synodalnego, jest, aby formacja by?a integralna, ci?g?a i wspólna” (143) – pisz? jego autorzy. Równie? w tym obszarze pilna jest ?wymiana darów mi?dzy ró?nymi powo?aniami (komunia), w perspektywie s?u?by do wype?nienia (misja) oraz w stylu zaanga?owania i wychowania do zró?nicowanej wspó?odpowiedzialno?ci (uczestnictwo)” (147). Podkre?lono te? potrzeb? wi?kszego wspólnego zaanga?owania na rzecz ochrony i bezpieczeństwa cz?onków wspólnoty, zw?aszcza najbardziej podatnych na zranienia (por.  150), a tak?e wspólnej troski o pokój i sprawiedliwo??, promowania doktryny spo?ecznej Ko?cio?a oraz m.in. troski o Stworzenie (por. 151)

?Prze?ywaj?c proces synodalny” - brzmi konkluzja Dokumentu - ?na nowo u?wiadomili?my sobie, ?e zbawienie, które ma by? przyj?te i g?oszone, dokonuje si? poprzez relacje. Jest prze?ywane wspólnie i razem daje si? o nim ?wiadectwo. Historia jawi si? nam jako tragicznie naznaczona wojn?, rywalizacj? o w?adz?, tysi?cami niesprawiedliwo?ci i nadu?y?. Wiemy jednak, ?e Duch ?wi?ty umie?ci? w sercu ka?dego cz?owieka g??bokie i ciche pragnienie autentycznych relacji i prawdziwych wi?zi. Samo stworzenie mówi o jedno?ci i dzieleniu si?, o ró?norodno?ci i przeplataniu si? ró?nych form ?ycia” (154)

Dokument kończy si? na zawierzeniu Maryi owoców Synodu i starań o wspólne pod??anie naprzód jako uczniowie i misjonarze, cz?onkowie Ko?cio?a synodalnego (155).