蜜桃交友

21 kwietnia 2024 r.

Powo?ani, by sia? nadziej? i budowa? pokój

Drodzy Bracia i Siostry!

Ka?dego roku ?wiatowy Dzień Modlitw o Powo?ania zach?ca nas do rozwa?enia cennego daru powo?ania, jakie Pan kieruje do ka?dego z nas, swojego wiernego ludu w drodze, aby?my mogli uczestniczy? w Jego planie mi?o?ci i uciele?nia? pi?kno Ewangelii w ró?nych stanach ?ycia. S?uchanie Bo?ego powo?ania, które nie jest zewn?trznie narzuconym obowi?zkiem, np. w imi? religijnego idea?u, jest natomiast najpewniejszym sposobem, w jaki mo?emy umacnia? pragnienie szcz??cia, które w sobie nosimy: nasze ?ycie urzeczywistnia si? i spe?nia, gdy odkrywamy kim jeste?my, jakie s? nasze cechy, w jakiej dziedzinie mo?emy je dobrze wykorzysta?, jak? drog? mo?emy obra?, aby sta? si? znakiem i narz?dziem mi?o?ci, akceptacji, pi?kna i pokoju w sytuacjach, w których ?yjemy. 

Zatem, ten Dzień jest zawsze pi?kn? okazj?, aby z wdzi?czno?ci? wspomina? przed Panem wiern?, codzienn? i cz?sto ukryt? prac? tych, którzy przyj?li powo?anie anga?uj?ce ca?e ich ?ycie. My?l? o matkach i ojcach, którzy nie troszcz? si? przede wszystkim o siebie i nie pod??aj? za nurtem powierzchownego stylu, ale podporz?dkowuj? swoje ?ycie trosce o relacje, z mi?o?ci? i bezinteresowno?ci? otwieraj?c si? na dar ?ycia i po?wi?caj?c si? s?u?bie na rzecz swoich dzieci oraz ich wzrastania. My?l? o tych, którzy wykonuj? swoj? prac? z po?wi?ceniem i duchem wspó?pracy; o tych, którzy na ró?nych polach i na ró?ne sposoby anga?uj? si? w budowanie bardziej sprawiedliwego ?wiata, bardziej solidarnej gospodarki, bardziej sprawiedliwej polityki, bardziej ludzkiego spo?eczeństwa: o wszystkich ludziach dobrej woli, którzy po?wi?caj? si? dobru wspólnemu. My?l? o osobach konsekrowanych, które ofiarowuj? swoje ?ycie Panu w ciszy modlitwy, a tak?e w dzia?aniu apostolskim, czasami na obszarach granicznych, i nie szcz?dz?c si?, twórczo realizuj?c swój charyzmat i po?wi?caj?c je spotykanym ludziom. My?l? te? o tych, którzy przyj?li powo?anie do sakramentalnego kap?aństwa i po?wi?caj? si? g?oszeniu Ewangelii oraz dziel? swoje ?ycie, wraz z Chlebem eucharystycznym, na rzecz braci i sióstr, siej?c nadziej? i ukazuj?c wszystkim pi?kno Królestwa Bo?ego. 

Ludziom m?odym, zw?aszcza tym, którzy czuj? si? oddaleni lub nie ufaj? Ko?cio?owi, chcia?bym powiedzie?: dajcie si? zafascynowa? Jezusowi, kierujcie do Niego wasze wa?ne pytania poprzez karty Ewangelii, pozwólcie si? zaniepokoi? Jego obecno?ci?, która zawsze wprowadza nas w zbawienny w kryzys. On szanuje nasz? wolno?? bardziej ni? ktokolwiek inny, nie narzuca si?, lecz proponuje siebie: pozostawcie Mu przestrzeń, a odnajdziecie swoje szcz??cie w pój?ciu za Nim a, je?li tego od was za??da, w ca?kowitym oddaniu si? Jemu. 

Lud w drodze

Polifonia charyzmatów i powo?ań, które Wspólnota chrze?cijańska rozpoznaje i którym towarzyszy, pomaga nam w pe?ni zrozumie? nasz? to?samo?? jako chrze?cijan: jako Lud Bo?y krocz?cy ulicami ?wiata, o?ywiany przez Ducha ?wi?tego i w??czony jak ?ywe kamienie w Cia?o Chrystusa, ka?dy z nas odkrywa, ?e jeste?my cz?onkami wielkiej rodziny, dzie?mi Ojca oraz bra?mi i siostrami naszych bli?nich. Nie jeste?my wyspami zamkni?tymi w sobie, ale cz??ci? ca?o?ci. St?d ?wiatowy Dzień Modlitw o Powo?ania nosi odci?ni?t? piecz?? synodalno?ci: istnieje wiele charyzmatów, a my jeste?my wezwani do s?uchania siebie nawzajem i do pod??ania razem, aby je odkrywa? i rozeznawa?, do czego wzywa nas Duch dla dobra wszystkich.

Ponadto, w obecnym momencie dziejowym wspólna droga prowadzi nas do Roku Jubileuszowego 2025. Id?my jako pielgrzymi nadziei w kierunku Roku ?wi?tego, aby?my odkrywaj?c na nowo swoje powo?anie i odnosz?c si? do ró?nych darów Ducha, byli w ?wiecie nosicielami i ?wiadkami marzenia Jezusa: tworzy? jedn? rodzin?, zjednoczon? w mi?o?ci Boga i z??czon? wi?zi? mi?o?ci, dzielenia si? i braterstwa.

Dzień ten po?wi?cony jest w szczególno?ci modlitwie, aby wyprosi? u Ojca dar ?wi?tych powo?ań do budowania Jego Królestwa: ?pro?cie wi?c Pana ?niwa, ?eby wyprawi? robotników na swoje ?niwo!” (?k 10, 2). A modlitwa – jak wiemy – bardziej polega na s?uchaniu, ni? na s?owach kierowanych do Boga. Pan przemawia do naszego serca i chce je zasta? otwartym, szczerym i hojnym. Jego S?owo sta?o si? cia?em w Jezusie Chrystusie, który objawia i przekazuje nam ca?? wol? Ojca. W tym roku 2024, po?wi?conym w?a?nie modlitwie w ramach przygotowań do Jubileuszu, jeste?my wezwani do ponownego odkrycia bezcennego daru mo?liwo?ci dialogu z Panem, z serca do serca, staj?c si? w ten sposób pielgrzymami nadziei, poniewa? ?modlitwa jest pierwsz? si?? nadziei. Modlisz si?, i nadzieja ro?nie, rozwija si?. Powiedzia?bym, ?e modlitwa otwiera drzwi nadziei. Nadzieja jest, ale moj? modlitw? otwieram jej drzwi” (Katecheza, 20 maja 2020 r.; L’Osservatore Romano, wyd. polskie, n. 6 (423)/2020, s. 13).

Pielgrzymi nadziei i budowniczowie pokoju

Ale co to znaczy by? pielgrzymem? Ten, kto podejmuje pielgrzymk?, stara si? przede wszystkim mie? jasny cel i zawsze nosi go w swoim sercu i umy?le. Jednocze?nie jednak, aby osi?gn?? ów cel, trzeba skoncentrowa? si? na kroku obecnym, aby stawi? mu czo?a, trzeba by? lekkim, pozby? si? niepotrzebnych ci??arów, nosi? to, co niezb?dne i zmaga? si? ka?dego dnia, aby zm?czenie, strach, niepewno?? i mroki nie zagradza?y obranej drogi. Bycie pielgrzymem oznacza wi?c wyruszanie na nowo ka?dego dnia, rozpoczynanie zawsze od nowa, odnajdywanie entuzjazmu i si?y do pokonywania kolejnych etapów drogi, które pomimo znu?enia i trudno?ci zawsze otwieraj? przed nami nowe horyzonty i nieznane widoki.

Znaczenie chrze?cijańskiej pielgrzymki jest w?a?nie takie: wyruszamy w drog?, aby odkry? mi?o?? Boga, a jednocze?nie odkry? siebie, poprzez podró? wewn?trzn?, ale zawsze pobudzan? wielo?ci? relacji. Jeste?my zatem pielgrzymami, poniewa? jeste?my powo?ani: powo?ani, by kocha? Boga i kocha? siebie nawzajem. W ten sposób nasze pielgrzymowanie po tej ziemi nigdy nie kończy si? daremnym zm?czeniem lub bezcelowym w?drowaniem. Wr?cz przeciwnie, ka?dego dnia, odpowiadaj?c na nasze powo?anie, staramy si? podejmowa? mo?liwe kroki w kierunku nowego ?wiata, w którym b?dziemy ?y? w pokoju, sprawiedliwo?ci i mi?o?ci. Jeste?my pielgrzymami nadziei, poniewa? zmierzamy ku lepszej przysz?o?ci i staramy si? j? budowa? przemierzaj?c drog?.

Taki jest ostatecznie cel ka?dego powo?ania: stawa? si? m??czyznami i kobietami nadziei. Jako jednostki i wspólnoty, w ró?norodno?ci charyzmatów i pos?ug, wszyscy jeste?my wezwani do ?nadawania cia?a i serca” nadziei Ewangelii w ?wiecie naznaczonym epokowymi wyzwaniami: gro?nym rozszerzaniem si? trzeciej wojny ?wiatowej w kawa?kach; t?umami migrantów uciekaj?cych ze swoich krajów w poszukiwaniu lepszej przysz?o?ci; ci?g?ym wzrostem liczby ubogich; niebezpieczeństwem nieodwracalnego zagro?enia zdrowia naszej planety. Do tego wszystkiego nale?y doda? trudno?ci, które napotykamy na co dzień, i które niekiedy gro?? nam popadni?ciem w rezygnacj? lub defetyzm.

Zatem, w tych naszych czasach, decyduj?ce znaczenie dla nas, chrze?cijan, ma piel?gnowanie patrzenia pe?nego nadziei, aby?my mogli owocnie pracowa?, odpowiadaj?c na powierzone nam powo?anie, w s?u?bie Królestwa Bo?ego, Królestwa mi?o?ci, sprawiedliwo?ci i pokoju. Ta nadzieja – zapewnia nas ?w. Pawe? – ?zawie?? nie mo?e” (Rz 5, 5), poniewa? jest obietnic?, któr? Pan Jezus nam uczyni?, ?e pozostanie z nami na zawsze i zaanga?uje nas w dzie?o odkupienia, którego chce dokona? w sercu ka?dego cz?owieka i w ?sercu” stworzenia. Ta nadzieja znajduje swój o?rodek pobudzaj?cy w zmartwychwstaniu Chrystusa, które ?zawiera ?ywotn? si??, która przenikn??a ?wiat. Tam, gdzie wszystko wydaje si? martwe, ze wszystkich stron pojawiaj? si? ponownie kie?ki zmartwychwstania. Jest to si?a niemaj?ca sobie równych. To prawda, i? wiele razy wydaje si?, ?e Bóg nie istnieje: widzimy niesprawiedliwo??, z?o??, oboj?tno?? i okrucieństwo, które nie ust?puj?. Jednak jest tak samo pewne, ?e po?ród ciemno?ci zaczyna zawsze wyrasta? co? nowego, co wcze?niej czy pó?niej przynosi owoc” (Adhort. apost. Evangelii gaudium, 276). Aposto? Pawe? ponownie stwierdza, ?e ?w nadziei ju? jeste?my zbawieni” (Rz 8, 24). Odkupienie dokonane w wydarzeniu paschalnym daje nadziej?, pewn?, niezawodn? nadziej?, z któr? mo?emy stawi? czo?a wyzwaniom tera?niejszo?ci.

Bycie pielgrzymami nadziei i budowniczymi pokoju oznacza zatem budowanie swojego ?ycia na skale zmartwychwstania Chrystusa, wiedz?c, ?e ka?de nasze przedsi?wzi?cie, w powo?aniu, które przyj?li?my i realizujemy, nie pada w pró?ni?. Pomimo pora?ek i niepowodzeń, dobro, które siejemy, ro?nie w ciszy i nic nie mo?e nas oddzieli? od ostatecznego celu: spotkania z Chrystusem i rado?ci ?ycia w braterstwie ze sob? na wieczno??. To ostateczne powo?anie musimy antycypowa? ka?dego dnia: relacja mi?o?ci z Bogiem i z naszymi bra?mi i siostrami zaczyna si? ju? teraz, aby urzeczywistni? marzenie Boga, marzenie o jedno?ci, pokoju i braterstwie. Niech nikt nie czuje si? wykluczony z tego powo?ania! Ka?dy z nas, z naszymi ograniczonymi zdolno?ciami, w swoim stanie ?ycia mo?e by?, z pomoc? Ducha ?wi?tego, siewc? nadziei i pokoju.

Odwaga, by da? co? z siebie

W zwi?zku z tym wszystkim mówi? raz jeszcze, tak jak podczas ?wiatowych Dni M?odzie?y w Lizbonie: ?Rise up! – Powstańcie!”. Obud?my si? ze snu, wyjd?my z oboj?tno?ci, otwórzmy kraty wi?zienia, w którym czasami si? zamykali?my, aby ka?dy z nas móg? odkry? swoje powo?anie w Ko?ciele i w ?wiecie, i sta? si? pielgrzymem nadziei i budowniczym pokoju! B?d?my pasjonatami ?ycia i zaanga?ujmy si? w pe?n? mi?o?ci trosk? o tych, którzy nas otaczaj? i o ?rodowisko, w którym ?yjemy. Powtarzam: miejmy odwag? zaanga?owa? si?! Ksi?dz Orest Benzi, niestrudzony aposto? mi?osierdzia, staj?cy zawsze po stronie najmniejszych i bezbronnych, zwyk? powtarza?, ?e nikt nie jest tak biedny, by nie mia? czego? do dania, i nikt nie jest tak bogaty, by nie potrzebowa? czego? otrzyma?.

Powstańmy zatem i wyruszmy jako pielgrzymi nadziei, aby?my, podobnie jak Maryja ze ?wi?t? El?biet?, mogli nie?? or?dzie rado?ci, rodzi? nowe ?ycie i by? budowniczymi braterstwa i pokoju.

 

Rzym, u ?wi?tego Jana na Lateranie, 21 kwietnia 2024 r., w IV Niedziel? Wielkanocn?.

 

FRANCISZEK