蜜桃交友

Pope

Jest to równie? temat ?wiatowego Dnia Misyjnego 2022, który jak zawsze pomaga nam prze?ywa? fakt, ?e Ko?ció? ze swej natury jest misyjny. W tym roku daje nam on okazj? do upami?tnienia kilku wa?nych rocznic w ?yciu i misji Ko?cio?a: 400-lecia ustanowienia Kongregacji Propaganda Fide - dzi? ds. Ewangelizacji Narodów - oraz 200.rocznicy powstania Dzie?a Rozkrzewiania Wiary, które wraz z Dzie?em Misyjnym Dzieci i Dzie?em ?w. Piotra Aposto?a sto lat temu uzyska?o miano ?papieskiego".

Zastanówmy si? nad tymi trzema kluczowymi wyra?eniami, które streszczaj? trzy podstawy ?ycia i misji uczniów: ?B?dziecie moimi ?wiadkami”, ?a? po krańce ziemi” i ?otrzymacie moc Ducha ?wi?tego”.

1. ?B?dziecie moimi ?wiadkami” – powo?anie wszystkich chrze?cijan do ?wiadczenia o Chrystusie

Jest to punkt centralny, istota nauczania Jezusa skierowanego do uczniów, odno?nie do ich misji w ?wiecie. Wszyscy uczniowie b?d? ?wiadkami Jezusa dzi?ki Duchowi ?wi?temu, którego otrzymaj?: zostan? nimi ustanowieni przez ?ask?. Gdziekolwiek pójd?, gdziekolwiek by byli. Tak, jak Chrystus jest pierwszym pos?anym, to znaczy misjonarzem Ojca (por. J 20, 21) i Jego ?wiernym ?wiadkiem” (por. Ap 1, 5), tak te? ka?dy chrze?cijanin jest powo?any do bycia misjonarzem i ?wiadkiem Chrystusa. A Ko?ció?, b?d?cy wspólnot? uczniów Chrystusa, nie ma innej misji, jak tylko ewangelizowanie ?wiata, daj?c ?wiadectwo o Chrystusie. To?samo?? Ko?cio?a polega na ewangelizowaniu.
Bardziej dog??bna ponowna lektura ca?o?ci wyja?nia pewne aspekty, które s? zawsze istotne dla misji powierzonej przez Chrystusa swoim uczniom: ?B?dziecie moimi ?wiadkami”. Forma liczby mnogiej podkre?la wspólnotowo-eklezjalny charakter misyjnego powo?ania uczniów. Ka?dy ochrzczony jest powo?any do misji w Ko?ciele i z mandatu Ko?cio?a: misja jest wi?c realizowana razem, a nie indywidualnie, w komunii ze wspólnot? ko?cieln?, a nie z w?asnej inicjatywy. I nawet je?li kto? w jakiej? szczególnej sytuacji sam wype?nia misj? ewangelizacyjn?, to wype?nia j? i powinien j? zawsze wype?nia? w komunii z Ko?cio?em, który go pos?a?. Jak uczy? ?w. Pawe? VI w adhortacji apostolskiej Evangelii nuntiandi, dokumencie, który jest mi bardzo bliski: ?dzie?o ewangelizacji nie jest niczyim aktem osobistym i samotnym, ale ca?kowicie ko?cielnym. Dlatego, kiedy cho?by najpospolitszy kaznodzieja, katechista czy duszpasterz, w jak najbardziej odleg?ym kraju, g?osi Ewangeli?, gromadzi sw? ma?? wspólnot?, udziela Sakramentów, cho?by by? sam, wykonuje akt Ko?cio?a, a jego dzie?o zapewne ??czy si? z dzia?alno?ci? ewangelizacyjn? ca?ego Ko?cio?a, nie tylko przez wi?zy ?instytucjonalne”, ale tak?e przez wi?zy niewidzialne i przez ukryte zakorzenienie w ?asce niebieskiej” (n. 60). Nie przypadkiem bowiem Pan Jezus posy?a? swoich uczniów na misje po dwóch. ?wiadectwo chrze?cijan o Chrystusie ma przede wszystkim charakter wspólnotowy. St?d wynika zasadnicze znaczenie obecno?ci wspólnoty, cho?by ma?ej, w wype?nianiu misji.

Po drugie, uczniowie s? wezwani do prze?ywania swojego osobistego ?ycia w kluczu misji: s? pos?ani przez Jezusa do ?wiata nie tylko po to, by wype?nia? misj?, ale przede wszystkim, by ?y? misj?, która zosta?a im powierzona; nie tylko po to, aby dawa? ?wiadectwo, ale przede wszystkim, aby by? ?wiadkami Chrystusa. Jak mówi aposto? Pawe? w prawdziwie poruszaj?cych s?owach: ?Nosimy nieustannie w ciele naszym konanie Jezusa, aby ?ycie Jezusa objawia?o si? w naszym ciele” (2 Kor 4, 10). Istot? misji jest dawanie ?wiadectwa o Chrystusie, to znaczy o Jego ?yciu, m?ce, ?mierci i zmartwychwstaniu ze wzgl?du na Jego mi?o?? do Ojca i do rodzaju ludzkiego. To nie przypadek, ?e Aposto?owie szukali nast?pcy Judasza spo?ród tych, którzy, tak jak oni, byli ?wiadkami Jego zmartwychwstania (por. Dz 1, 22). To Chrystus, i to Chrystus zmartwychwsta?y, jest tym, o którym musimy ?wiadczy? i którego ?yciem musimy si? dzieli?. Misjonarze Chrystusa nie s? posy?ani, aby przekazywa? siebie samych, aby popisywa? si? swoimi zaletami, zdolno?ciami przekonywania czy umiej?tno?ciami kierowniczymi. Maj? natomiast najwy?szy zaszczyt ofiarowania Chrystusa s?owem i czynem, g?osz?c wszystkim Dobr? Nowin? o Jego zbawieniu z rado?ci? i szczero?ci?, tak jak pierwsi aposto?owie.

Dlatego, w ostatecznym rozrachunku, prawdziwym ?wiadkiem jest ?m?czennik”, ten, kto oddaje swoje ?ycie za Chrystusa, odwzajemniaj?c dar, którym On uczyni? dla nas siebie samego. ?Pierwsz? motywacj? do ewangelizacji jest mi?o?? Jezusa, jak? przyj?li?my, do?wiadczenie bycia zbawionym przez Niego, sk?aniaj?ce nas, by Go jeszcze bardziej kocha?” (Evangelii gaudium, 264).

Wreszcie stale aktualne jest spostrze?enie ?w. Paw?a VI na temat ?wiadectwa chrze?cijańskiego: ?cz?owiek naszych czasów ch?tniej s?ucha ?wiadków, ani?eli nauczycieli; a je?li s?ucha nauczycieli, to dlatego, ?e s? ?wiadkami” (Evangelii nuntiandi, 41). Dlatego fundamentalne znaczenie dla przekazu wiary ma ?wiadectwo ewangelicznego ?ycia chrze?cijan. Z drugiej strony, zadanie g?oszenia Jego osoby i Jego or?dzia pozostaje tak samo konieczne. Zreszt? sam Pawe? VI mówi dalej: ?Tak, przepowiadanie, owo ustne g?oszenie or?dzia jest zawsze jak najbardziej potrzebne. [...] S?owo zawsze posiada sw? wy?szo?? i skuteczno??, zw?aszcza gdy niesie z sob? moc Bo??. Z tego powodu i w naszych czasach zachowuje sw? aktualno?? Paw?owe: «Wiara ze s?uchania» (Rz 10, 17): s?owo us?yszane prowadzi do wierzenia” (tam?e, 42).

W ewangelizacji zatem przyk?ad ?ycia chrze?cijańskiego i g?oszenie Chrystusa id? w parze. Jedno s?u?y drugiemu. S? to dwa p?uca, którymi ka?da wspólnota musi oddycha?, aby by? misyjn?. To pe?ne, konsekwentne i radosne ?wiadectwo o Chrystusie b?dzie z pewno?ci? si?? przyci?gaj?c? dla rozwoju Ko?cio?a tak?e w trzecim tysi?cleciu. Dlatego zach?cam wszystkich do odzyskania odwagi, szczero?ci, owej parezji pierwszych chrze?cijan, aby dawa? ?wiadectwo o Chrystusie s?owem i czynem, w ka?dej dziedzinie ?ycia.

2. ?A? po krańce ziemi” - Odwieczna aktualno?? powszechnej misji ewangelizacji

Zach?caj?c uczniów do bycia Jego ?wiadkami, zmartwychwsta?y Pan zapowiada, dok?d s? pos?ani: ?w Jerozolimie i w ca?ej Judei, i w Samarii, i a? po krańce ziemi” (Dz 1, 8). Bardzo jasno wy?ania si? tutaj powszechny charakter misji uczniów. Podkre?lono ?od?rodkowy” ruch geograficzny, niemal w koncentrycznych kr?gach, od Jerozolimy, uwa?anej przez tradycj? ?ydowsk? za centrum ?wiata, do Judei i Samarii, i a? po ?krańce ziemi”. Nie s? pos?ani, aby uprawia? prozelityzm, ale by g?osi?. Chrze?cijanin nie uprawia prozelityzmu. Dzieje Apostolskie mówi? nam o tym ruchu misyjnym: daj? nam pi?kny obraz Ko?cio?a, który ?wychodzi”, aby wype?ni? swoje powo?anie do dawania ?wiadectwa o Chrystusie Panu, kierowany Bo?? Opatrzno?ci? poprzez konkretne okoliczno?ci ?ycia. Istotnie, pierwsi chrze?cijanie byli prze?ladowani w Jerozolimie, dlatego rozproszyli si? w Judei i Samarii i wsz?dzie dawali ?wiadectwo o Chrystusie (por. Dz 8, 1.4).

Co? podobnego wci?? dzieje si? w naszych czasach. Z powodu prze?ladowań religijnych oraz sytuacji wojny i przemocy, wielu chrze?cijan jest zmuszonych do ucieczki ze swojej ojczyzny do innych krajów. Jeste?my wdzi?czni tym braciom i siostrom, którzy nie zamykaj? si? w cierpieniu, ale daj? ?wiadectwo o Chrystusie i Bo?ej mi?o?ci w krajach, które ich przyjmuj?. Do tego zach?ca? ich ?w. Pawe? VI, maj?c na uwadze ?obowi?zek i zadanie emigrantów w tych krajach; które ich przyj??y w go?cin?” (Evangelii nuntiandi, 21). Rzeczywi?cie, coraz cz??ciej do?wiadczamy, jak obecno?? wiernych ró?nych narodowo?ci wzbogaca oblicze parafii i czyni je bardziej powszechnymi, bardziej katolickimi. Zatem duszpasterstwo migrantów jest dzia?alno?ci? misyjn?, której nie nale?y zaniedbywa?, a która mo?e równie? pomóc miejscowym wiernym w ponownym odkryciu rado?ci wiary chrze?cijańskiej, któr? otrzymali.

Wskazanie ?a? po krańce ziemi” powinno uczniom Jezusa ka?dego czasu stawia? pytanie i powinno ich zawsze przynagla?, by wychodzili poza tradycyjne miejsca, aby dawa? o Nim ?wiadectwo. Pomimo wszelkich udogodnień, jakie niesie ze sob? post?p nowoczesno?ci, istniej? dzi? jeszcze obszary geograficzne, do których nie dotarli jeszcze misyjni ?wiadkowie Chrystusa z Dobr? Nowin? o Jego mi?o?ci. Z drugiej strony, ?adna ludzka rzeczywisto?? nie mo?e by? obca uwadze uczniów Chrystusa w ich misji. Ko?ció? Chrystusowy by?, jest i b?dzie zawsze ?wychodz?cy” ku nowym horyzontom geograficznym, spo?ecznym i egzystencjalnym, ku miejscom i ludzkim sytuacjom ?granicznym”, aby dawa? ?wiadectwo o Chrystusie i Jego mi?o?ci do wszystkich ludzi, ka?dego narodu, wszystkich kultur i wszystkich stanów spo?ecznych. W tym sensie misja b?dzie zawsze tak?e missio ad gentes, jak naucza? nas Sobór Watykański II, poniewa? Ko?ció? zawsze b?dzie musia? wychodzi? poza swoje granice, aby wszystkim ?wiadczy? o mi?o?ci Chrystusa. W zwi?zku tym pragn? przypomnie? i podzi?kowa? wielu misjonarzom, którzy po?wi?cili swoje ?ycie, aby wyj?? ?poza”, uciele?niaj?c mi?o?? Chrystusa do wielu braci i sióstr, których spotkali.

3. ?Otrzymacie moc Ducha ?wi?tego” – zawsze da? si? umacnia? i prowadzi? Duchowi ?wi?temu

Zapowiadaj?c uczniom ich misj? bycia Jego ?wiadkami, Chrystus zmartwychwsta?y obieca? równie? ?ask? dla tak wielkiej odpowiedzialno?ci: ?gdy Duch ?wi?ty zst?pi na was, otrzymacie Jego moc i b?dziecie moimi ?wiadkami” (Dz 1, 8). Rzeczywi?cie, zgodnie z opisem Dziejów Apostolskich, w?a?nie po zst?pieniu Ducha ?wi?tego na uczniów Jezusa mia?o miejsce pierwsze ?wiadectwo o Chrystusie, który umar? i zmartwychwsta?, poprzez kerygmatyczne g?oszenie, tak zwane przemówienie misyjne ?w. Piotra do mieszkańców Jerozolimy. Tak rozpocz??a si? era ewangelizacji ?wiata przez uczniów Jezusa, którzy wcze?niej byli s?abi, zal?knieni, zamkni?ci. Umocni? ich Duch ?wi?ty, da? im odwag? i m?dro??, aby przed wszystkimi za?wiadczyli o Chrystusie.

Tak jak ?nikt nie mo?e powiedzie? bez pomocy Ducha ?wi?tego: «Panem jest Jezus»” (1 Kor 12, 3), tak te? ?aden chrze?cijanin nie mo?e dawa? pe?nego i autentycznego ?wiadectwa o Chrystusie Panu bez natchnienia i pomocy Ducha ?wi?tego. Dlatego ka?dy uczeń, misjonarz Chrystusa, jest wezwany do uznania fundamentalnego znaczenia dzia?ania Ducha ?wi?tego, do ?ycia z Nim w codzienno?ci oraz do nieustannego czerpania od Niego si?y i natchnienia. Co wi?cej, w?a?nie wtedy, gdy czujemy si? znu?eni, pozbawieni motywacji, zagubieni, pami?tajmy, aby zwróci? si? w modlitwie do Ducha ?wi?tego, który - chcia?bym to jeszcze raz podkre?li? - odgrywa fundamentaln? rol? w ?yciu misyjnym, by da? si? od?wie?y? i umocni? przez Niego, b?d?cego niewyczerpalnym Bo?ym ?ród?em nowej energii i rado?ci dzielenia si? ?yciem Chrystusa z innymi. ?Otrzymanie rado?ci Ducha jest ?ask?. I jest to jedyna si?a, jak? mo?emy mie?, aby g?osi? Ewangeli?, by wyznawa? wiar? w Pana” (Przes?anie do Papieskich Dzie? Misyjnych, 21 maja 2020). Tak wi?c to Duch ?wi?ty jest prawdziwym protagonist? misji: to On daje w?a?ciwe s?owo we w?a?ciwym czasie i we w?a?ciwy sposób.

W?a?nie w ?wietle dzia?ania Ducha ?wi?tego chcemy równie? odczyta? rocznice misyjne obecnego 2022 roku. Utworzenie Kongregacji Rozkrzewiania Wiary, w 1622 roku, by?o podyktowane pragnieniem wspierania polecenia misyjnego na nowych terytoriach. By?a to opatrzno?ciowa intuicja! Kongregacja okaza?a si? kluczowa dla uczynienia misji ewangelizacyjnej Ko?cio?a prawdziwie tak?, to znaczy niezale?n? od ingerencji mocarstw ?wiatowych, aby ustanowi? te Ko?cio?y lokalne, które dzi? wykazuj? jak?e wielk? ?ywotno??. Miejmy nadziej?, ?e podobnie jak w minionych czterech wiekach, Kongregacja, ze ?wiat?em i z moc? Ducha ?wi?tego, b?dzie kontynuowa?a i intensyfikowa?a swoj? prac? w zakresie koordynowania, organizowania i o?ywiania dzia?alno?ci misyjnej Ko?cio?a.

Ten sam Duch, który prowadzi Ko?ció? powszechny, inspiruje tak?e zwyczajnych m??czyzn i kobiety do nadzwyczajnych misji. I tak si? sta?o dok?adnie 200 lat temu, gdy pewna m?oda Francuzka, Paulina Jaricot, za?o?y?a Stowarzyszenie Rozkrzewiania Wiary. Jej beatyfikacja odb?dzie si? w tym roku jubileuszowym. Chocia? ?y?a w niedostatku, przyj??a natchnienie Bo?e, aby stworzy? sie? modlitw i zbiórek na rzecz misjonarzy, ?eby wierni mogli czynnie uczestniczy? w misji ?a? po krańce ziemi”. Z tego genialnego pomys?u narodzi? si? ?wiatowy Dzień Misyjny, który obchodzimy co roku, a z którego ofiary zbierane we wszystkich wspólnotach przeznaczone s? na fundusz powszechny, poprzez który papie? wspiera dzia?alno?? misyjn?.

W tym kontek?cie wspominam równie? francuskiego biskupa Karola de Forbin-Jansona, który za?o?y? Dzie?o Misyjne Dzieci, aby promowa? misj? w?ród dzieci pod has?em: ?Dzieci ewangelizuj? dzieci, dzieci modl? si? za dzieci, dzieci pomagaj? dzieciom na ca?ym ?wiecie”; a tak?e pani? Joann? Bigard, która powo?a?a do ?ycia Dzie?o ?w. Piotra Aposto?a, aby wspiera? seminarzystów i ksi??y na terenach misyjnych. Te trzy dzie?a misyjne zosta?y uznane za ?papieskie” dok?adnie sto lat temu. To równie? pod natchnieniem i kierownictwem Ducha ?wi?tego, b?ogos?awiony Pawe? Manna, urodzony 150 lat temu, za?o?y? obecn? Papiesk? Uni? Misyjn?, aby uwra?liwia? i animowa? do misji kap?anów, osoby konsekrowane i ca?y lud Bo?y. Sam Pawe? VI by? cz?onkiem tego Dzie?a, które zyska?o uznanie papieskie. Wspominam o tych czterech Papieskich Dzie?ach Misyjnych ze wzgl?du na ich wielkie zas?ugi historyczne, a tak?e po to, aby zaprosi? was do radowania si? wraz z nimi, w tym szczególnym roku, ich dzia?alno?ci? na rzecz misji ewangelizacyjnej w Ko?ciele powszechnym i w Ko?cio?ach lokalnych. Oby Ko?cio?y lokalne mog?y znale?? w tych dzie?ach solidne narz?dzie do umacniania ducha misyjnego w Ludzie Bo?ym.

Drodzy bracia i siostry, nie przestaj? marzy? o ca?ym Ko?ciele jako misyjnym i o nowym okresie dzia?alno?ci misyjnej wspólnot chrze?cijańskich. I powtarzam ?yczenie Moj?esza dla ludu Bo?ego w drodze: ?Oby tak ca?y lud Pana prorokowa?!” (Lb 11, 29). Tak, oby?my wszyscy byli w Ko?ciele tym, czym ju? jeste?my na mocy chrztu: prorokami, ?wiadkami, misjonarzami Pana! Z moc? Ducha ?wi?tego i a? po krańce ziemi. Maryjo, Królowo Misji, módl si? za nami!

Rzym, u ?w. Jana na Lateranie, 6 stycznia 2022 roku, w uroczysto?? Objawienia Pańskiego.
FRANCISZEK