蜜桃交友

Ks. Arkadiusz Noco艅 - Watykan

Tomasz More (Morus) urodzi艂 si臋 w rodzinie o tradycjach prawniczych. Wcze艣nie osierocony przez matk臋, wychowywany by艂 przez ojca. Nieprzeci臋tnie zdolny, pobiera艂 nauk臋 w najlepszej z londy艅skich szkó艂, a nast臋pnie w Oksfordzie. Jego kariera potoczy艂a si臋 b艂yskawicznie: maj膮c 26 lat zosta艂 wybrany do sejmu, nieco pó藕niej do Rady Królewskiej. W nast臋pnych latach zosta艂 przewodnicz膮cym parlamentu i zarz膮dc膮 uniwersytetu w Oksfordzie i Cambridge, a偶 wreszcie obj膮艂 stanowisko kanclerza Anglii. 

Poza b艂yskotliw膮 karier膮 polityczn膮, podziwiany jest tak偶e jako wybitny humanista. Jego 鈥濽topia鈥� uwa偶ana jest za najlepsz膮 ksi膮偶k臋 epoki. Oprócz sukcesów zawodowych i naukowych, cieszy si臋 tak偶e szcz臋艣ciem rodzinnym. Jego dom w Chelsea pod Londynem ma opini臋 najbardziej go艣cinnego w ca艂ej Anglii. Muzyka i panuj膮ca w nim radosna atmosfera przeplataj膮 si臋 tam z uczonymi dysputami, a córki Tomasza oczarowuj膮 go艣ci nie tylko urod膮, ale i znajomo艣ci膮 staro偶ytnych j臋zyków. Jak na cz艂owieka Renesansu przysta艂o, Tomasz ma tak偶e liczne zainteresowania: bogaty ksi臋gozbiór, kolekcj臋 antycznych monet, cudowny ogród, b臋d膮cy prawie dzie艂em sztuki鈥� Po prostu, umie 鈥瀞makowa膰鈥� 偶ycie:

Aby powodzenie nie odmieni艂o jego umys艂u, Tomasz prowadzi g艂臋bokie 偶ycie wewn臋trzne: im wi臋cej zaszczytów, tym wi臋cej si臋 modli, im wi臋cej bogactwa, tym wi臋cej po艣ci i umartwia si臋 (nosi w艂osiennic臋, biczuje swoje cia艂o, 艣pi na pod艂odze). Wiedz膮 jednak o tym tylko jego najbli偶si. Nad Angli膮 tymczasem gromadz膮 si臋 czarne chmury: król Henryk VIII, nie mog膮c doczeka膰 si臋 m臋skiego potomka, stara si臋 uniewa偶ni膰 swoje ma艂偶e艅stwo i zawrze膰 nowe. Papie偶 nie zgadza si臋, król zrywa wi臋c z Rzymem i wymusza na duchowie艅stwie i parlamencie, aby uznano go za g艂ow臋 Ko艣cio艂a w Anglii. Odmawiaj膮 mu tylko nieliczni: biskup Jan Fisher, 18 duchownych (w wi臋kszo艣ci kartuzów) i Tomasz More. Oskar偶eni o zdrad臋 trafiaj膮 do wi臋zienia. 

鈥瀂anadto si臋 o mnie nie troskaj 鈥� pisze Tomasz z wi臋zienia do swojej córki. 鈥� Nic nie mo偶e si臋 zdarzy膰, czego Bóg by nie chcia艂. Czegokolwiek za艣 chce, cho膰by nam si臋 to wydawa艂o z艂e, w rzeczywisto艣ci jest najlepsze鈥� 鈥� uspokaja najbli偶szych, ale sam boi si臋 艣mierci, a jeszcze bardziej swojego odst臋pstwa, zdrady sumienia, tym bardziej, 偶e na zmian臋 jego stanowiska nalegaj膮 najbli偶si... Przez pi臋tna艣cie miesi臋cy toczy wi臋c w wi臋zieniu wewn臋trzn膮 walk臋. Wie, 偶e w ka偶dej chwili mo偶e z niego wyj艣膰, by膰 wolny, ale nie by艂by wtedy sob膮: woli wi臋c straci膰 g艂ow臋, by 鈥瀦achowa膰 twarz鈥�.

Król Henryk VIII osi膮gn膮艂 swój cel i zawar艂 nowe ma艂偶e艅stwo z Ann膮 Boleyn, za cen臋 jedno艣ci z Rzymem i 艣mierci wielu ludzi. Panowali d艂ugo i szcz臋艣liwie? Nie! Rok po 艣mierci Tomasza More鈥檃 stracono równie偶 Ann臋 Boleyn, a jej miejsce zaj臋艂y cztery nast臋pne 偶ony.

鈥濸anowie 鈥� zwróci艂 si臋 Tomasz More do s臋dziów, po us艂yszeniu wyroku 鈥� Szawe艂 zgodzi艂 si臋 na 艣mier膰 Szczepana, a mimo to obydwaj s膮 dzisiaj w niebie. Modl臋 si臋, aby艣my i my podobnie mogli si臋 tam spotka膰鈥�. Krótko przed egzekucj膮 król Henryk VIII, by膰 mo偶e w dowód dawnej przyja藕ni, zmieni艂 sentencj臋 wyroku i zamiast okrutnych tortur nakaza艂 natychmiastowe 艣ci臋cie. Dla Tomasza najwi臋ksz膮 pociech膮 by艂a jednak 艂aska wytrwania i wierno艣膰 swojemu sumieniu. W ostatnich dniach 偶ycia odzyska艂 wi臋c dawne poczucie humoru i gdy przed egzekucj膮 chciano mu zgoli膰 brod臋, zaprotestowa艂: 鈥� 鈥濽ros艂a w wi臋zieniu, jak膮偶 wi臋c zbrodni臋 mog艂a pope艂ni膰鈥�? Wst臋puj膮c za艣 na szafot, zwróci艂 si臋 do jednego z 偶o艂nierzy: 鈥� 鈥濸anie poruczniku, prosz臋 mi pomóc wej艣膰 na gór臋, z powrotem ju偶 sobie poradz臋鈥�. Tomasz More zosta艂 stracony 6 lipca 1535 r. w Londynie. Papie偶 Leon XIII og艂osi艂 go b艂ogos艂awionym 9 grudnia 1886 r., a Pius XI kanonizowa艂 go 19 maja 1935 r.