Do?wiadczenie w?asnej s?abo?ci jest niezb?dne by towarzyszy? ubogim
S. Anne Falola
Podatno?? na zranienie jest podstawow? cech? ka?dej autentycznej misji chrze?cijańskiej, poniewa? jeste?my wezwani do na?ladowania Chrystusa, ?który, istniej?c w postaci Bo?ej, nie skorzysta? ze sposobno?ci, aby na równi by? z Bogiem, lecz ogo?oci? samego siebie, przyj?wszy posta? s?ugi...” (Flp 2, 6-8). Uni?enie Chrystusa sprawia, ?e s?abo?? staje si? sposobem bycia misjonarzem, a tak?e wa?nym narz?dziem misji.
Wezwanie Papie?a Franciszka do procesu synodalnego jest ostatecznie odnowionym wezwaniem do misji, cho? nie z pozycji w?adzy i autorytetu, jak to mia?o miejsce dotychczas... Tego celu nie da si? osi?gn??, je?li nie zaakceptuje si? i nie przyjmie swojej s?abo?ci. Dla nas, misjonarek, s?abo?? jest cennym wk?adem w misj?, a nie ci??arem do ud?wigni?cia; tym bardziej, ?e pozwala nam ona na g??bszy dost?p do ludzkiej rzeczywisto?ci, poprzez nasze uczestnictwo w tym, co s?abe, zdominowane i ubogie. Kiedy przyjmujemy nasz? s?abo??, zbli?amy si? do tych, którzy potrzebuj? ?wiat?a i wyzwolenia...
Afryk? okre?la si? czasem mianem ?ogrodu Ko?cio?a w XX wieku” ze wzgl?du na fascynuj?cy proces kszta?towania si? Ko?cio?a na kontynencie afrykańskim... Z oko?o 4 milionów wierz?cych chrze?cijan w 1900 roku, afrykańska wspólnota chrze?cijańska rozros?a si? do 300 milionów w 2000 roku.
Jedn? z przes?anek tego zjawiska jest to, ?e nie ma ju? krajów, które wy??cznie przyjmuj? misje lub wy??cznie na nie wysy?aj?... Zmiana ta wi??e si? równie? z dynamik? w?adzy... Geografia misji zmieni?a si?! Dzi?ki Bogu, misja chrze?cijańska jest obecnie oderwana od jej historycznego zwi?zku z kolonizacj? lub narzucaniem zachodniego modelu kulturowego.
Cz?sto zadawano mi pytanie, dlaczego Afrykańczycy mieliby przyjmowa? misje, które wyprowadzaj? ich poza w?asny kontynent, bior?c pod uwag? ogrom problemów, które go n?kaj?. Na to pytanie odpowiadam, ?e wezwanie do misji NIE JEST wy?cigiem do samowystarczalno?ci, któremu mog? zaradzi? jedynie niemaj?cy problemów lub silni. Ta tendencja ekskluzywistyczna jest w istocie problemem, poniewa? kojarzy misj? z w?adz?, wp?ywami politycznymi, bogactwem materialnym, kolonizacj? i dominacj?. Jako afrykańska misjonarka widz?, ?e jestem powo?ana do zmiany tej narracji, do wnoszenia nowo?ci, prostoty i energii, wolnej od jakiejkolwiek w?adzy ekonomicznej czy politycznej...
Chocia? s?abo?? ma kluczowe znaczenie dla misji, pozostaje nie?atwym zagadnieniem. Misjonarze, z którymi dorasta?am jako dziecko, nie byli uwa?ani za bezbronnych m??czyzn czy kobiety. Moje powo?anie misyjne zosta?o zainspirowane przez misjonarzy irlandzkich, którzy w kraju, w którym si? urodzi?am, stali si? pionierami w dziedzinie edukacji, zdrowia, horyzontów duszpasterskich i spo?ecznych; byli kochani i g??boko szanowani. Jednak moje marzenie o byciu bohatersk? misjonark?, podziwian? przez wszystkich, nagle leg?o w gruzach!
Kiedy w 1994 r. znalaz?am si? poza Afryk?, zda?am sobie spraw?, ?e nie jestem mile widziana jako misjonarka, ale raczej jako pracownik migruj?cy, poszukuj?cy lepszego ?ycia. Moje pragnienie bezinteresowno?ci i ca?kowitego po?wi?cenia zosta?o zachwiane, gdy ku mojemu zdumieniu u?wiadomi?am sobie, ?e wed?ug powszechnej opinii Afryka ma niewiele do zaoferowania. Zda?am sobie spraw?, ?e dla wielu osób spoza Afryki, kontynent ten kojarzy si? jedynie z bied?, wojnami, przemoc?, chaosem, ?yciem na prymitywnym poziomie, chorobami, konfliktami etnicznymi, niepokojami politycznymi i korupcj?. Mimo, ?e nie mo?na zaprzeczy? tym faktom, Afryka jest tak?e ziemi? obiecan? ze wzgl?du na swoje t?tni?ce ?ycie, odporno??, m?odo??, mi?o?? do wspólnoty, go?cinno??, hojno?? i religijno??.
Nauczy?am si? przyjmowa? t? s?abo??, któr? wymusi?y na mnie uprzedzenia, a jednocze?nie z pokor? przyobleka? godno??, która jest niezb?dna, by zmieni? t? narracj?. Wszyscy jeste?my ofiarami syndromu narracji wy??czaj?cej, która opiera si? na uprzedzeniach, jakie inni maj? wobec nas. Wszyscy nosimy na swoich barkach ci??ar naszej to?samo?ci, a staje si? to jeszcze bardziej widoczne, gdy oddalamy si? od domu i stajemy si? obiektem os?du innych. Nigeryjska pisarka Chimamanda Ngozi Adichie zaproponowa?a nam ten wspania?y opis: ?Nie chodzi o to, ?e narracja ekskluzywistyczna nie jest prawdziwa, ale chodzi o to, ?e nie jest to jedyna narracja, jaka istnieje”...
Jako misjonarze jeste?my wezwani do budowania komunii w ramach tej ró?norodno?ci, obejmuj?c jej pi?kno i krucho??. Chcia?abym rzuci? wyzwanie sobie i ka?dej z nas, aby?my przyj??y nasz? w?asn? s?abo??. Moj? s?abo?? jako kobiety w patriarchalnym spo?eczeństwie i Ko?ciele; jako Afrykanki w ?wiecie globalnej walki o w?adz?; jako zakonnicy w ?wiecie rosn?cej oboj?tno?ci i nietolerancji religijnej; jako misjonarki w ksenofobicznym ?wiecie, wezwanej do zwrócenia si? na peryferie ?wiata, w którym liczy si? tylko centrum. Dla mnie oznacza to przyjmowanie s?abo?ci z góry i z do?u.
Jest to fragment wyk?adu wyg?oszonego przez s. Anne Falola podczas sesji plenarnej Mi?dzynarodowej Unii Prze?o?onych Generalnych zgromadzeń ?eńskich (UISG 2022). Jest siostr? misjonark? w Zgromadzeniu Matki Bo?ej Aposto?ów. Ukończy?a studia z zakresu poradnictwa i duchowo?ci chrze?cijańskiej. Jej dzia?alno?? misyjna obejmuje: nauczanie, prac? duszpastersk? i spo?eczn?, dialog religijny i mi?dzyreligijny oraz animacj? misyjn? w Nigerii, Argentynie i Wielkiej Brytanii. Obecnie jest radn? generaln? swojego Zgromadzenia i mieszka w Rzymie.
#SistersProject #medianuns
Dzi?kujemy, ?e przeczyta?a?/e? ten artyku?. Je?li chcesz by? na bie??co zapraszamy do zapisania si? na newsletter klikaj?c tutaj.
