Генерална аудиенци?а: Христовото крштение е многу важен момент во истори?ата на спасението
ПАПА ФРА?О
ГЕНЕРАЛНА АУДИЕНЦИ?А
Сала Павле VI.
Среда, 21 август 2024 година
ЦИКЛУС КАТЕХЕЗИ: ДУХОТ И СВРШЕНИЦАТА. СВЕТИОТ ДУХ ГО ВОДИ БОЖ?ИОТ НАРОД КОН ИСУС, НАШАТА НАДЕЖ
6. ?Духот Господов е врз мене“. Светиот Дух при крштева?ето на Исус
Чита?е: Дела 10,34.37-38
[ Video Embed: https://www.youtube.com/watch?v=ndrYEIO_ibo]
Тогаш Петар ?а отвори устата и рече: Вие знаете за сето она што се изврши по цела ?уде?а, почнува??и од Галиле?а, по крштава?ето, што го проповедаше ?ован: како Го помаза Бог со Дух Свети и сила Исуса од Назарет, и како Он одеше врше??и добри дела и исцелува??и ги сите што беше ги нападнал ?аволот, зашто Бог беше со Него.
Драги бра?а и сестри, добар ден!
Денес размислуваме за Светиот Дух ко? слегува на Исус при крштева?ето во ?ордан и преку него се шири во неговото тело, а тоа е Црквата. Во евангелието според Марко, сцената на крштева?ето на Исус е опишана на следниов начин: ?А во оние дни до?де Исус од Назарет Галиле?ски и се крсти од ?ована во ?ордан. И кога излегуваше од водата, веднаш виде како се отвораат небесата, и Духот, во вид на гулаб, како слегува на Него. И се чу глас од небесата: ?Ти си Мо?от воз?убен Син, Ко? е по Мо?ата вол?а.” (М补рко 1, 9-11).
Целата Троица се сретна, во то? момент, на брегот на ?ордан! Таму е Отецот ко? е присутен со сво?от глас; тука е и Светиот Дух, ко? се спушта над Исус во вид на гулаб и на кра?от, тука е оно? што Отецот го об?авува за сво? воз?убен Син. Тоа е многу важен момент на Откровението, тоа е важен момент во истори?ата на спасението. Добро е повторно да го прочитаме то? пасус од Евангелието.
Што било толку важно што се случило на крштева?ето на Исус, па описот на то? настан го пренесуваат сите евангелисти? Одговорот го нао?аме во зборовите што Исус, кратко потоа, ги изговори во синагогата во Назарет, каде ?асно се осврнува на настанот што се случи на ?ордан: ?Духот Господов е врз Мене; затоа Ме помаза...“ (Лука 4,18).
На ?ордан, Бог Отецот ?го помаза со Светиот Дух“, односно го посвети Исус за Цар, пророк и свештеник. Имено, старозаветните цареви, пророците и свештениците биле помазани со миризливо миро. Во Христовиот случа? немаше физички миро, туку духовно миро, ко? е Светиот Дух, наместо симбол тоа беше реалност: самиот Дух се спушти врз Исус.
Исус бил исполнет со Светиот Дух од првиот момент на неговото воплотува?е. Тоа беше, сепак, ?лична благодат“, непренослива; сега, со ова помазание, то? ?а прима полнотата на дарот на Духот за своето послание, ко? како глава ?е ?а пренесе на своето тело, кое е Црквата, и на секо? од нас. Затоа Црквата е нов ?царски, пророчки и свештенички народ“. Хебре?скиот термин ?Меси?а“ и соодветниот грчки термин ?Христ“ - Христос -, кои се однесуваат на Исус, значат ?помазаник“: то? е помазан со миро на радоста, помазан со Светиот Дух. Само нашето име - ?христи?ани“ отците ?е го толкуваат во буквална смисла: христи?ани значи ?помазани во наследува?ето на Христос“. [1]
Во Библи?ата има Псалм ко? зборува за миризливо миро, излеано врз главата на првосвештеникот Арон, што се лее по полите од одеждата негова (сп. Псалм 132, 2). Таа поетска слика, ко?а ?а опишува сре?ата на заедничкиот братски живот, стана духовна и мистична реалност во Христа и Црквата. Христос е глава, нашиот Првосвештеник, Светиот Дух е миризливото миро, а Црквата е телото Христово во кое се излева.
Видовме зошто, во Библи?ата, Светиот Дух е симболизиран со ветрот и, од тука, го добил името Руах - ветер. Исто така, важно е да се праша зошто го симболизира мирото и каква практична поука можеме да извлечеме од ово? симбол. На Велики Четврток, осветува??и го мирото наречено ?кризам“, епископот, осврнува??и се на оние кои ?е го примат помазанието при крштението и миропомазанието, вели: ?Ова миропомазание нека навлезе во нив и нека ги освети, па, ослободени од вродената расипаност и осветени за храмот на Неговата слава, нека го шири мирисот на светиот живот“. Тоа е примената ко?а потекнува уште од свети Павле, ко? им напиша на Коринт?аните: ?Да Му благодариме на Бога, Ко? секогаш ни дава победа во Исуса Христа, и преку нас го шири мирисот насекаде, по ко? Го познаваме самиот Него“ (2 Коринт?аните 2,15). Помазанието нè прави мирис, но и човек ко? со радост го живее своето помазание и го дава дава то? духовен мирис да го мириса Црквата, заедницата, семе?ството.
Знаеме дека, за жал, христи?аните понекогаш не го шират Христовиот мирис, туку лошиот мирис на сопствениот грев. Никогаш да не заборавиме: гревот нè оддалечува од Исус, гревот нè претвора во лошо миро. А ?аволот - да не заборавиме дека - ?аволот, обично, влегува преку ?ебовите - внимава?те на тоа! Ме?утоа, тоа не треба да нè одврати од нашиот посветен напор, колку што можеме и секо? во сво?ата средина, да го остваруваме ово? возвишен повик да бидеме Христов мирис во светот. Христовиот мирис се ослободува од ?плодовите на Духот“, а тоа се ??убовта, радоста, мирот, долготрпеливоста, добротата, милосрдноста, верата, кротоста, воздржливоста.“ (Гал 5,22). Така вели Павле и колку е убаво да сретнеш личност ко?а ги има овие крепости: личност со ?убов, радосна личност, личност ко?а создава мир, дарежлива личност, ко?а не е скржава, добронамерна личност ко?а прифа?а сè, добра личност. Убаво е да се на?де добра личност, верна личност, кротка личност, ко?а не е арогантна... Ако насто?уваме да ги негуваме овие плодови и кога ?е на?деме такви лу?е, тогаш, а без да забележиме, неко? околу нас ?е го почуствува мирисот на Христовиот Дух. Да го молиме Светиот Дух да нè направи свесни помазаници, од него помазани.
