Секогаш со Петар
Во глувата дипломати?а, во пе?заж обележан со се поочигледното отсуство на политичка иници?атива и лидерство способно да се обложи на мир, додека светот започна луда трка за повторно вооружува?е, издво?ува??и суми кои би биле доволни за да се обезбеди основна здравствена заштита дво?но пове?е за сите жители на зем?ата и значително да се намалат емисиите на стакленички гасови, осамениот глас на папата Фра?о продолжува да бара да замолчи оруж?ето и да повикува на храброст да се поттикнат патишта на мирот.
То? продолжува да повикува на прекин на огнот во Светата Ззем?а, каде што по безмилосниот масакр од терористите на Хамас на 7 октомври следува трагично крвопролева?е во Газа.
Продолжува да бара оруж?ето да замолчи во трагичниот конфликт што избувна во срцето на христи?анска Европа, во Украина уништена и измачена од бомбардира?ето на руската агресорска во?ска.
То? продолжува да повикува на мир во другите делови на светот каде што конфликтите се водат со неискажливо насилство, заборавените конфликти кои сочинуваат сè поголеми делови од глобалниот конфликт.
Римскиот бискуп влегува во дванаесеттата година од сво?от понтификат во мрачен час, при што судбината на човештвото е на милост и немилост на владетелите неспособни да ги проценат последиците од нивните одлуки, кои по с? изгледа дека се предаваат на неизбежноста на во?ната.
Со ?асност и реализам то? вели дека ?посилен е то? што ?а гледа ситуаци?ата, ко? мисли на народот“, односно ?ко? има храброст да преговара“, биде??и ?преговара?ето е храбар збор“, од ко? нико? не треба да се срами.
Папата Фра?о, предизвикува??и недоразбира?а на блиските и далечните, продолжува да ?а става светоста на животот во центарот на вниманието, изразува??и близина со невините жртви и осудува??и ги валканите економски интереси кои ги движат конците на во?ните под маската на лицемерието.
Еден брз поглед на овие последни единаесет години од истори?ата ?а покажува пророчката вредност на Петровиот глас. Загриженоста за Третата светска во?на, ко?а првпат беше на?авена пред две децении, се водеше во мали делови.
Соци?алната енциклика Laudato si (2015) покажа како климатските промени, миграциите, во?ните и економи?ата што убива се ме?усебно поврзани феномени кои можат да се решат само преку глобална перспектива.
Големата енциклика за човечкото братство (Fratelli tutti, 2020) го посочи патот за изградба на нов свет заснован на братство, уште еднаш отфрла??и ?а секо?а злоупотреба на Бож?ото име за да се оправда тероризмот, омразата и насилството.
Во неговата наука има и посто?ана референца за милосрдието, кое го плете целото ткиво на мисионерскиот понтификат.
Во секуларизираните, ?течни“ општества на кои им недостасуваат одредени основи, ништо не може да се земе здраво за готово, а евангелизаци?ата - учи папата Фра?о - започнува одново од суштинските работи, како што стои во Evangelii gaudium (2013): ?Повторно ?а откриваме основната улога на првото навестува?е или керигмата, ко?а треба да биде центар на сите евангелизациски активности и сите напори за обнова на Црквата...
Централното место на керигмата бара да се истакнат оние елементи кои се на?потребни денес: таа мора да ?а изрази Бож?ата спасителна ?убов ко?а претходи на секо?а морална и верска обврска од наша страна; не треба да се наметнува вистината, туку да се повикува на слобода; треба да се карактеризира со радост, охрабрува?е, живост и хармонична рамнотежа што нема да ?а сведе проповедта на неколку доктрини кои понекогаш се пове?е филозофски отколку евангелски. Сето ова бара од евангелизаторот одредени ставови кои поттикнуваат отвореност кон пораката: достапност, подготвеност за ди?алог, трпение, топлина и неосудувачко прифа?а?е“.
Затоа, сведоштвото за милосрдието претставува основен елемент на оваа ?спасителна ?убов кон Бога“ ко?а е ?пред моралните и верските обврски“.
Со други зборови, оние кои сè уште не стапиле во контакт со христи?анската реалност, како што ве?е ?асно забележа папата Бенедикт XVI во ма? 2010 година, тешко дека ?е бидат затечени и воодушевени од афирмаци?ата на нормите и моралните обврски, инсистира?ето на забраните, прецизните списоци на гревовите, осудите или со носталгично повикува?е на вредностите од минатото.
Во снисходливоста на прифа?а?е, близина, нежност и придружба, во снисходливоста на христи?анската заедница способна да прифати и слуша, лежи оддекот на искусената милост, на ко?а човек сака да се врати - и покра? ил?адниците ограничува?а и неуспеси.
Ако со вакви очи ги читаме гестовите на Папата, дури и оние кои ка? некои ги предизвикале истите грозоморни реакции како гестовите на Исус пред две ил?ади години, ?а откриваме нивната длабока евангелска и мисионерска сила.
Ако ги читаме гестовите на Папата со овие очи, дури и оние, ка? кои некои ги предизвикале истите снисходливи реакции што ги предизвикале Исусовите гестови пред две ил?ади години, се открива нивната длабока евангелиска и мисионерска мо?.
