Нунцый у К?еве: адно з задання? Касцёла – быць голасам сумлення
Аляксандр Панчанка - Pope
“Я думаю не тольк? пра тых, хто жыве на тэрыторых, падкантрольных Укра?не, але ? пра тых, хто знаходз?цца за межам? гэтых тэрыторый, у першую чаргу пра ваеннапалонных. Дапамагчы гэтым людзям вельм? складана, таму застаецца тольк? мал?тва – адз?ная с?ла. Аднак, мая надзея моцная, бо я ведаю: мал?тва можа раб?ць цуды”, - адзначы? папск? дыпламат.
Нунцый падкрэсл?? самаадданае служэнне ?кра?нск?х святаро?, як?я не пак?даюць сваю паству пасярод пакут, знаходзяцца побач з верн?кам?, а часам застаюцца “ледзь не адз?най апорай для людзей, ? за гэта людз? ?м вельм? ?дзячныя”. Ён згада? таксама пра важнасць служэння вайсковых капелана?, “бо салдаты часта не ведаюць, ц? будуць яны жывыя за?тра, таму пытанне сэнсу жыцця ста?ць у так?м умовах больш востра”. Кашто?ную дапамогу аказваюць валанцёры, як?я даста?ляюць вайско?цам лек?.
Арцыб?скуп Кульбокас за?важы?, што вайна не станов?цца менш ?нтэнс??най, а колькасць заг?нулых расце кожны год. Ён звярну? увагу таксама на расчараванне людзей так?м? ?нстытутам? як Арган?зацыя Аб’яднаных Нацый ? Рада Бяспек? ААН, як?я аказал?ся “неэфекты?ным? ? няздольным? н?чога вырашаць”. Расчараванне выкл?кана таксама ? тым, “што ? Радзе бяспек? засядае той, хто мае да гэтага непасрэднае дачыненне”. “Што да зняволеных, то ?х сваяк? мне за?сёды кажуць: “А якая карысць ад Жене?ск?х канвенцый? Ц? можа нехта наведваць нашых палонных ц? не?”. Факты кажуць нам, што не, канвенцы? не ?жываюцца ? не выконваюцца”, - сказа? папск? дыпламат.
Гаворачы пра актуальныя гуман?тарныя патрэбы прадста?н?к Святога Айца падкрэсл?? ?мкненне Касцёла дапамагаць былым палонным ? дзецям, што вяртаюцца ? кра?ну ? патрабуюць сем'я? ? структур, як?я б ?х прынял?. Яшчэ адз?н выкл?к – каардынацыя гуман?тарнай дапамог?, якой стала значна менш у пара?нанн? з 2022 годам.
Папск? дыпламат падкрэсл??, што Касцёл ?мкнецца заставацца голасам сумлення пасярод трагеды? вайны. “Нават на глабальным узро?н?, мне здаецца, з’яв?лася гэтае запатрабаванне, каб Касцёл бы? голасам сумлення. Таму што возьмем, напрыклад, адказных за вайну: Касцёл, в?давочна, не можа н?кога прымушаць, але ён за?сёды спрабуе падтрымл?ваць м?н?мальны кантакт з ус?м?, ён таксама спрабуе знайсц? спосабы, каб казаць, магчыма, не прама, але зразумела, апелюючы менав?та да сумлення, пра неабходнасць спын?ць вайну. В?давочна, што гэта цяжкая роля, але гэта адно з гало?ных служэння? Касцёла – быць голасам сумлення, спрабуючы зразумець, як?м? словам? звяртацца да сумлення”, - сказа? ён.
Нунцый нагада?, што Касцёл ?мкнецца дапамагаць родным ваеннапалонных ? зн?клых без вестак, як?м вельм? патрэбна духо?ная падтрымка, бо вера ратуе ад адчаю ? пачуцця безвыходнасц?. “В?давочна, што ёсць неабходнасць суправаджаць гэтых людзей больш арган?завана”, - сказа? ён, адзначаючы патрэбу ? пс?халогах, спецыял?стах, як?я ?меюць выслухаць ? падтрымаць. У сувяз? з гэтым, па словах арцыб?скуп Кульбокаса, Касцёл праводз?ць спецыяльныя ?н?цыятывы па падрыхто?цы святаро? ? валанцёра? да такой дал?катнай дзейнасц?.
