蜜桃交友

Марыя Валодз?на - Pope

У тэксце, зацверджаным Франц?шкам, падкрэсл?ваецца, што сакраментальныя выразы ? матэрыяльныя элементы, устано?леныя ? асно?ным абрадзе сакрамэнту, не могуць быць зменены па ?ласным жаданн?, у ?мя крэаты?насц?. У так?м выпадку сакрамэнт страчвае сваю сапра?днасць.

Як патлумачы? прэфект Дыкастэры? веравучэння, кардынал В?ктар Фернандэс, множацца “с?туацы?, у як?х даводз?цца прызнаваць несапра?днасць здзяйснення сакрамэнта?” з-за ?несеных у ?х змен. Гэта выкл?кае неабходнасць па?тарэння абраду хросту або канф?рмацы?, у сувяз? з чым некаторыя верн?к? справядл?ва выказваюць сваю незадаволенасць. Гэта закранула таксама ? некаторых святаро?, ахрышчаных з выкарыстаннем змененых фармулёвак, як?я з болем усвядом?л? несапра?днасць свайго пасвячэння ? сакрамэнта?, як?я ?дзялял? да гэтага моманту. Па словах ?ерарха, кал? ? ?ншых сферах пастырскай дзейнасц? Касцёла ёсць дастаткова месца для творчасц?, то ? кантэксце ?дзялення сакрамэнта? гэта хутчэй ператвараецца ? жаданне ман?пуляваць. Ён нагада?, што святары пав?нны пераадолець спакусу адчуваць сябе ?ладальн?кам? Касцёла, а верн?к? маюць права атрымл?ваць сакрамэнт так, як гэтага патрабуе Касцёл.

"З дапамогай звязаных пам?ж сабой дзеяння? ? сло?, Бог аб'я?ляе ? ажыцця?ляе сваю задуму зба?лення для кожнага чалавека”, - гаворыцца ? дакуменце. На жаль, здзяйсненне сакрамэнта? не за?сёды адбываецца ? по?най адпаведнасц? з абрадам, як? ?станав?? Касцёл. Касцёл абавязаны захо?ваць адз?нства ? тых дзеяннях, як?я не маюць сабе ро?ных, пакольк? ?х святасць гарантавана Хрыстом. Касцёл таксама "?сведамляе, што распараджацца Божай ласкай не значыць прысвойваць яе сабе, але станав?цца прыладай Святога Духа ? перадачы вел?коднага дару Хрыста. У прыватнасц?, Касцёл перакананы, што яго ?лада ? дачыненн? да сакрамэнта? абмяжо?ваецца ?х сутнасцю” ? што “? сакраментальных жэстах ён пав?нен захо?ваць жэсты зба?лення, як?я даверы? яму Пан”.

Далей у дакуменце тлумачыцца, што "матэрыя сакрамэнту заключаецца ? чалавечых дзеяннях, праз як?я дзейн?чае Хрыстус. У ?х часам прысутн?чае матэрыяльны элемент (вада, хлеб, в?но, алей), у ?ншых выпадках, асабл?вы жэст (знак крыжа, ускладанне рук, апусканне, пал?ванне, памазанне). Што тычыцца формы сакрамэнту, то яна ?твараецца словам, якое надае матэры? трансцэндэнтны сэнс, пера?твараючы звычайнае значэнне матэрыяльнага элемента ? чыста чалавечы сэнс дзеяння, якое выконваецца. Гэтае слова за?сёды ? той ц? ?ншай ступен? чэрпае натхненне са Святога П?сання, укаранёнага ? жывой касцёльнай традыцы? ? а?тарытэтна вызначанага вучэннем Касцёла”. Так?м чынам, матэрыя ? форма "н?кол? не залежал? ? не могуць залежаць ад вол? асобнага чалавека або асобнай супольнасц?”.

Дакумент сцвярджае, што адвольныя змены матэры? або формы сакрамэнта? ставяць пад пагрозу сапра?днасць надання сакраментальнай ласк?, наносячы в?давочную шкоду верн?кам. Усё, што апубл?кавана ? л?тург?чных кн?гах, пав?нна выконвацца з дакладнасцю, “без даба?лення, выдалення або змены чаго-небудзь". Бо кал? змяняюцца форма або матэрыя, то сакрамэнт перастае ?снаваць. Змяненне ?стотных элемента? сакрамэнту таксама став?ць пад сумне? сапра?дны намер святара.

Далей адзначаецца, што л?тург?я дапускае некаторыя адрозненн?, як?я захо?ваюць Касцёл ад жорсткай аднастайнасц?, пра што гаворыцца ? канстытуцы? Другога Ватыканскага Сабора Sacrosanctum Concilium. Аднак гэта разнастайнасць ? крэаты?насць, як?я спрыяюць большай зразумеласц? абраду ? акты?наму ?дзелу верн?ка?, не могуць тычыцца таго, што з'я?ляецца ?стотным у здзяйсненн? сакрамэнта?.

Дакумент закл?кае да “сталасц? ? мастацтве набажэнства” ? “да дысцыпл?ны, якую варта захо?ваць менав?та для таго, каб быць сапра?дным? вучням?". Як адзначы? Франц?шак, гаворка не ?дзе пра патрабаванне выконваць л?тург?чны этыкет, гаворка ?дзе хутчэй пра дысцыпл?ну, якая, кал? яе сапра?ды захо?ваць, прывядзе ? парадак наш унутраны свет, дапаможа нам перажываць пачуцц?, аднос?ны ? паводз?ны.