Кардынал Канталамеса: надзея – лепшы дар Касцёла свету
Аляксандр Панчанка – Pope
Капуцын нагада?, што надзея на вечнае жыццё роб?ць прыгожым, ц? прынамс? прымальным, таксама ? жыццё ? сучаснасц?. “Усе мы маем сваю долю крыжа ? гэтым жыцц?, веруючыя ? няверуючыя. Але адна справа цярпець, не ведаючы дзеля чаго, а ?ншая – цярпець, ведаючы, што “цярпенн? цяперашняга часу нягодныя той славы, якая пав?нна выяв?цца ? нас” (Рым 8, 18), - падкрэсл?? ён.
Кардынал Канталамеса зазначы?, што тэалаг?чная надзея адыгрывае важную ролю ? евангел?зацы?. “Адным з вызначальных фактара? хуткага распа?сюджвання веры ? першыя часы хрысц?янства было хрысц?янскае абвяшчэнне жыцця пасля смерц?, якое было бясконца больш по?ным ? больш радасным, чым зямное”, - нагада? законн?к.
“Таксама сёння нам патрэбна адраджэнне надзе?, кал? мы хочам распачаць новую евангел?зацыю. Без надзе? н?чога не роб?цца. Людз? ?дуць туды, дзе ёсць надзея, ? ?цякаюць адтуль, дзе не адчуваюць яе прысутнасц?. Надзея – гэта тое, што дае маладым людзям адвагу ствараць сям’ю або адказваць на манаскае ? святарскае пакл?канне, што ?трымл?вае ?х ад наркотыка? ? ?ншых падобных адчайных рэча?”, - дада? ён.
Прапаведн?к за?важы?, што на працягу м?нулых стагоддзя? хрысц?янская надзея падвяргалася шматл?к?м нападкам ? крытыцы, у першую чаргу з боку маркс?зма, таму ? сам? хрысц?яне стал? радзей казаць пра вечнае жыццё. Што тычыцца надзе?, сказа? кардынала Канталамеса, дык сёння “перад нам? ста?ць задача не абараняць яе ц? апра?дваць з ф?ласофскага ? тэалаг?чнага пункту гледжання, але абвяшчаць яе, паказваць ? дарыць свету, як? страц?? пачуццё надзе? ? ?сё больш сыходз?ць у пес?м?зм ? н?г?л?зм, як?я з’я?ляюцца сапра?днай “чорнай дз?ркай” сусвету”.
На думку прапаведн?ка, Касцёл не можа абмежавацца асуджэннем зла, якое ?снуе ? свеце ? грамадстве. Безумо?на нельга пераставаць нагадваць людзям пра пекла ? папярэджваць аб наступствах злых учынка?, “аднак вопыт паказвае, што больш эфекты?на прапаведваць у паз?ты?ным ключы”, гаворачы пра добрыя магчымасц?. “Магчыма, н?кол? сучасны свет не бы? так?м прых?льным да Касцёла ? не ме? такой зац?ка?ленасц? да яго паслання, як у гады Сабору. ? гало?ная прычына ? тым, што Сабор да? надзею”, - сцвердз?? ён.
“Касцёл не можа даць свету лепшага дару, чым надзея: не чалавечая, эфемерная, эканам?чная ц? пал?тычная надзея, над якой ён не мае асабл?вай кампетэнцы?, але чыстая ? простая надзею, тая, якая, нават не ведаючы, мае ? якасц? гарызонта вечнасць, а ? якасц? гаранты? – Езуса Хрыста ? Яго ?васкрасенне”, - падкрэсл?? ?тальянск? капуцын, дадаючы, што надзея дапамагае чалавеку на шляху да святасц?.
“Божае Нараджэнне можа стаць нагодай для адраджэння надзе?. Вял?к? сучасны паэт тэалаг?чных цнота? Шарль Пег? п?са?, што Вера, Надзея ? Любо? – гэта тры сястры – дзве дарослыя ? адна маленькая. Яны ?дуць па вул?цы, трымаючыся за рук?: двое старэйшых, Вера ? Любо?, па баках, а малодшая, Надзея – у цэнтры. Усе, убачы?шы ?х, думаюць, што гэта дзве старэйшыя цягнуць малую. Але яны памыляюцца! Гэта малодшая цягне ?с?х. Бо кал? надзея зн?кае, усё спыняецца. Кал? мы хочам даць гэтай маленькай дзя?чынцы належнае ?мя, мы можам назваць яе тольк? Марыяй, той, якая тут, на зямл?, – кажа ?ншы вял?к? паэт тэалаг?чных цнота?, Дантэ Ал?г’еры, – “сярод смяротных”, з’я?ляецца “жывой крын?цай надзе?”, - завяршы? сваё казанне прапаведн?к Папскага дома.
