蜜桃交友

Дакумент “Аб змяненн? сакрамэнтальнай формулы хросту”, зацверджаны папам Франц?шкам 8 чэрвеня 2020 г. ? аф?цыйна абнародаваны 6 жн??ня 2020 г., бы? распрацаваны ? адказ на звестк? пра выпадк? ?жывання падчас хросту змененай формулы, накшталт “Мы цябе хрысц?м у ?мя Айца ? Сына, ? Духа Святога” або “Ад ?мя таты ? мамы, хроснага ? хроснай, дзядуль ? бабуль, родных, сябро?, ад ?мя супольнасц? мы цябе хрысц?м у ?мя Айца ? Сына, ? Духа Святога”.

У дакуменце адзначаецца, што “на?мыснае змяненне сакрамэнтальнай формулы” тлумачылася жаданнем “падкрэсл?ць аб’яднальную кашто?насць хросту, паказаць удзел сям’? ? прысутных ? пазбегнуць ?дэ? сканцэнтравання сакрамэнтальнай улады ? асобе святара, на шкоду бацько? ? супольнасц?”. Мела месца ? душпастырскае абгрунтаванне “сумн??нага характару”, якое “часта хавала, нават ? несвядома, сх?льнасць да суб’ектыв?зму ? жаданне ман?пулявання”.

На самой жа справе, нагадвае дакумент, спасылаючыся на Канстытуцыю аб святой Л?тург?? “Sacrosantum Concilium” Другога Ватыканскага Сабору, “кал? нехта ?дзяляе хрост, то хрысц?ць сам Хрыстус” (SC 7), гэта Ён з’я?ляецца “гало?най Асобай дзеяння, якое цэлебруецца”. Канешне, у цэлебрацы? “бацьк?, хросныя ? ?ся супольнасць пакл?каны выконваць акты?ную ролю, сапра?дную л?тург?чную паслугу”, аднак гэта, згодна з саборным дакументам, падразумявае, што “кожны, духо?ны ц? свецк?, выконваючы свой абавязак, пав?нен раб?ць выключна ? цалкам тое, што датычыць яго паводле самой прыроды прадмета ? л?тург?чных норма? (SC 28)”.

“Змяненне па ?ласнай ?н?цыятыве формы ?дзялення сакрамэнту з’я?ляецца не проста л?тург?чным зло?жываннем, як у выпадку парушэння зацверджанай нормы, але ранай, нанесенай адначасова касцёльнай супольнасц? ? распазнавальнасц? дзеяння Хрыста, што ? найбольш сур’ёзных выпадках роб?ць несапра?дным сам сакрамэнт, таму што прырода л?тург?чнага дзеяння патрабуе вернай перадачы таго, што было атрымана”, перасцерагае Кангрэгацыя Веравучэння.

Падчас удзялення сакрамэнта? супольнасць верн?ка? дзейн?чае “не калег?яльна”, але “м?н?стэрыяльна”, “пакольк? н?водная група не можа быць сама па сабе Касцёлам, але станов?цца Касцёлам дзякуючы пакл?канню, якое не можа ?зн?кнуць унутры самой супольнасц?”.

У гэтым святле “трэба разумець трыдэнцк? наказ адносна неабходнасц? таго, каб духо?ная асоба мела намер здзейсн?ць тое, што здзяйсняе Касцёл: намер, як? не можа заставацца “тольк? на ?нутраным узро?н?”, падлягаючы рызыцы суб’ектыв?зму, але выя?ляецца таксама ? “знешн?м дзеянн?”, якое ажыцця?ляецца “не ад уласнага ?мя, але ? асобе Хрыста”, тлумачыць дакумент.

Падкрэсл?ваецца, што скажаць сакрамэнтальную формулу – значыць не разумець саму прыроду касцёльнага служэння, якое за?сёды ёсць службай Богу ? Яго народу. “Так?м чынам, у кожным распарадчыку хросту пав?нны быць укаранёныя не тольк? ?сведамленне абавязку дзейн?чаць у касцёльным адз?нстве, але ? перакананасць, характэрная, паводле св. А?густына, Прадвесн?ку, як? “зразуме?, што ? Хрысце заключана такая ?ласц?васць, якая чын?ць, што, нягледзячы на мноства служыцеля?, святых або грэшн?ка?, як?я ?дзяляюць хрост, святасць хросту суаднос?цца выключна з Тым, пра якога было сказана: “Той ёсць тым, хто хрысц?ць Духам Святым” (Ян 1, 33)”.

Так?м чынам, распарадчык хросту не тольк? не мае па?намоцтва? выкарысто?ваць сакрамэнтальную формулу па ?ласным меркаванн?, але таксама не можа казаць, што ?дзяляе сакрамэнт ад ?мя бацько?, родных, сябро? ц? ?сёй супольнасц? верн?ка?.

У 2008 г. Кангрэгацыя Веравучэння ?жо адказвала на два пытанн? адносна сапра?днасц? абрада? хросту, праведзеных з выкарыстаннем адвольна змененых формул: “Я хрышчу цябе ? ?мя Стварыцеля ? Адкуп?целя, ? Асвяц?целя” ? “Я хрышчу цябе ? ?мя Стварыцеля ? Вызвал?целя, ? Суцяшальн?ка”.

Паз?цыя Кангрэгацы? была нязменнай: так? хрост з’я?ляецца несапра?дным, а ?се ахрышчаныя паводле так?х формул пав?нны па?тарыць абрад паводле л?тург?чных норм.