Занепакоенасць Пантыф?ка “паталог?ям?” у м?с?янерскай дзейнасц?
Гэта моцны тэкст, спецыф?чны ? сва?х ?нструкцыях, як? паказвае на адз?ную сапра?дную крын?цу м?с?янерскай дзейнасц? Касцёла. Папа тлумачыць, што м?с?я не з’я?ляецца плёнам прымянення “свецк?х с?стэм, лог?к? акты?най працы ц? тэхн?чна-прафес?йнай кампетэнтнасц?”, але нараджаецца з па?наты радасц? – плёну ? ласк? Духа Святога. Быць м?с?янерам – азначае прыняць вял?к? ? незаслужана атрыманы дар, адлюстро?ваць святло Бога, як месяц адлюстро?вае сонца. Як ? месяц, Касцёл не выпраменьвае ?ласнага святла, ? кал? пачынае абап?рацца на ?ласныя навык?, перастае быць яго распа?сюдн?кам. Так падсумава? папскае пасланне Андрэа Тарн?ел?.
У пасланн? в?давочнае жаданне Пантыф?ка спын?ць тэндэнцыю разглядаць м?с?янерскую дзейнасць як эл?тарнае служэнне, якое ажыцця?ляецца праз праграмы ? стратэг??, распрацаваныя за сталом. З тэксту зразумела, што Франц?шак л?чыць гэтую пагрозу актуальнай. Таму ён перасцерагае супрацо?н?ка? М?с?йных ?н?цыяты? ад засяроджанасц? на сабе ? самарэкламе; ад праг? ?лады ? прэтэнз?? на кантроль над супольнасцям? замест служэння ?м; ад пачуцця эл?тарнасц? ? аднясення сябе да “вышэйшага класу спецыял?ста?”; ад адасаблення ад народу ? яго ?спрыняцця як “?нертнай масы, якую трэба пастаянна рэан?маваць ? маб?л?заваць”, н?быта “моц веры – гэта вын?к перакана?чага выступлення ц? метада? выхавання”; нарэшце, ад абстрактнасц? ? функцыянал?зму, як?я вын?каюць з тэндэнцы? ?м?таваць “м?рск?я мадэл? эфекты?насц?”.
Франц?шак нагадвае некаторыя характэрныя рысы хрысц?янскай м?с??: прывабнасць, удзячнасць ? дармовасць, пакора ? нясенне палёгк? чалавеку, бл?зкасць да а?тэнтычнага жыцця, набл?жэнне да людзей там, дзе яны ёсць ? ? тых умовах, у як?х яны знаходзяцца, а таксама sensus fidei народу Божага ? пытаннях веры ? прыярытэтнасць малых ? бедных.
