蜜桃交友

Дакумент “Узаемная залежнасць пам?ж верай ? сакрамэнтам? ? сакрамэнтальнай эканом??” бы? абнародаваны на завяршэнне няда?няга пасяджэння кам?с?? ? Ватыкане. Гаворка ? ?м ?дзе таксама пра супрацьдзеянне “маг?чнаму” разуменню сакрамэнта? у адрыве ад веры.

Адной з найважнейшых тэм, як?я тут разглядаюцца, стала вызначэнне сакрамэнтальнай кашто?насц? сужэнства “ахрышчаных няверуючых”, чаму прысвечана амаль чвэрць усяго тэксту. Тэолаг? акрэсл?л? сутнасць ? сакраментальны проф?ль хрысц?янскага сужэнства, асно?ваючыся на Святым П?санн? ? Традыцы?, нагадал?, што яно з’я?ляецца сакрамэнтам веры.

А?тары даследавання перасцерагл? ад двух душпастырск?х памылак. Па-першае, трэба пазбягаць своеасабл?вага сакрамэнтальнага а?таматызму: пакольк? шлюб двух ахрышчаных людзей сам па сабе з’я?ляецца сакрамэнтальным, ён апрыёры падразумявае ?х асаб?стую веру. Другая пагроза – успрыманне Касцёла як своеасабл?вай мытн? з яе спецыф?чным? патрабаванням? ? адпаведнасц? са ступенню вызнаванай веры.

Кам?с?я заснавала свае тэалаг?чныя вывады на аф?цыйных дакументах Касцёла, вучэнн? апошн?х Пантыф?ка?, не забываючыся пра Канан?чнае права. Усё гэта прывяло да дакладнага тэз?са, як? а?тары фармулююць, разв?ваюць ? абараняюць, а менав?та: по?ная адсутнасць асаб?стай веры роб?ць сапра?днасць сакраментальнага сужэнства сумн??най. Ласка па сутнасц? мае на ?вазе чалавечую прыроду, а сужэнства як сакрамэнт прадугледжвае ная?насць “натуральнага” сужэнства, якое ?звышаецца да звышнатуральнага сэнсу ? прычыннасц? ласк?. Так?м чынам, кал? ?снуе недахоп натуральнай рэальнасц?, сакрамэнт не можа “дзейн?чаць”.

Тэолаг? спаслал?ся на глыбок?я сучасныя культурныя змены. ?сц?ну аб натуральным сужэнстве нельга аддзял?ць ад дакладнай фундаментальнай антрапалог??, якая ?спрымае чалавека як ?стоту супольнасную, падкрэсл?вае сакраментальнасць чалавечага цела ? г.д. Менав?та антрапалог?я тлумачыць ? абгрунто?вае рысы, як?я вызначаюць натуральнае сужэнства: непары?насць, вернасць, адкрытасць да жыцця... Чалавеку часта патрэбна вера, каб пацвердз?ць ? абаран?ць гэтую пра?ду.

Сёння, у с?туацы? грамадскага заняпаду хрысц?янскай веры ? па прычыне ?ншых фактара?, высвятляецца, што гэтая пра?да не з’я?ляецца агульнапрынятым арыенц?рам. Культурным, прававым ? пал?тычным ?нстытутам навязваюцца антрапалог??, цалкам несумяшчальныя з так?м падыходам да чалавека. Адсюль эфекты: банал?зацыя развода?, распа?сюджванне антынараджальнага мыслення, утойванне гендэрнай разнастайнасц?, але, што яшчэ больш радыкальна, разуменне сэнсу жыцця як ?ндыв?дуал?стычнай самарэал?зацы?. Усё гэта спрыяе паслабленню ? душы чалавека антрапалаг?чнага бачання, на як?м грунтуецца натуральнае сужэнства.

Так?м чынам, пакольк? ? жыцц? ?сё менш ? менш прысутн?чае вера, усё больш ? больш малаверагодна, што жан?х ? нявеста, цэлебруючы сужэнства, будуць раб?ць тое, чаго жадае Касцёл. ? менав?та таму ?зн?кае абгрунтаванае сумненне ? сапра?днасц? прынятага ? так?х умовах сакрамэнту. Вядома, не варта недаацэньваць дз?воснай с?лы чалавечай прыроды, здольнай супрацьстаяць шматл?к?м культурным перакосам. С?ла кахання, павабная прыгажосць сямейнага жыцця ? г.д. часта прыводзяць няверуючых да бачання ? жадання ?сц?ны натуральнага сужэнства.

Напрыканцы сва?х разважання? члены М?жнароднай тэалаг?чнай кам?с?? падкрэсл?л?, што менав?та ? кампетэнцы? душпастыра? знаходз?цца разуменне таго, у якой ступен? ахрышчаныя няверуючыя хочуць заключыць сужэнства ? Касцёле, але прынцыпы, як?я змяшчаюцца ? дакуменце, даюць ?м кашто?ныя рэкамендацы?, заснаваныя на чалавечай ? хрысц?янскай пра?дзе пра гэты сакрамэнт.