Папа: радасць – неад’емны плод Духа для абвяшчэння Евангелля
Аляксандр Панчанка - Pope
Франц?шак нагада? у сваёй катэхезе, што Святы Дух дзейн?чае ? Касцёле не тольк? праз асвячальную ласку ? харызмы, але таксама праз свае плады, сп?с як?х прыводз?ць апостал Павел у Пасланн? да Галата?: “А плод Духа – любо?, радасць, спакой, до?гацярпл?васць, лагоднасць, дабрыня, вернасць, дал?катнасць, стрыманасць” (5,22).
Папа падкрэсл??, што “? адрозненне ад харызма?, як?я Дух дае каму хоча ? кал? хоча для дабра Касцёла, плады Духа з’я?ляюцца вын?кам супрацо?н?цтва пам?ж ласкай ? нашай свабодай”. “Гэтыя плады за?сёды выя?ляюць творчасць чалавека, у як?м “вера дзейн?чае праз любо?” (Гал 5,6), часам у дз??ны ? радасны спосаб. Не ?се ? Касцёле могуць быць апосталам?, прарокам?, евангел?стам?; але ?се без выключэння могуць ? пав?нны быць м?ласэрным?, цярпл?вым?, пакорл?вым?, м?ратворцам? ? гэтак далей”, - патлумачы? Пантыф?к.
Радасць – плён сустрэчы з Хрыстом
Сярод пладо? Духа, перал?чаных апосталам, Святы Айцец асабл?вым чынам вылучы? радасць. Ён нагада? словы з Апостальскай адгартацы? Evangelii gaudium: “Радасць Евангелля напа?няе сэрца ? ?сё жыццё тых, хто сустракаецца з Езусам, хто дазваляе Яму вызвал?ць сябе ад граху, смутку, унутранай пустк? ды адасобленасц?. З Езусам Хрыстом за?сёды нараджаецца ? адраджаецца радасць” (1).
Франц?шак за?важы?, што “радасць, плод Святога Духа, падобная на ?сякую ?ншую чалавечую радасць адчуваннем па?наты ? задавальнення, якое прымушае жадаць, каб яны трывал? вечна”. “Аднак мы ведаем з досведу, што так не бывае, бо ? зямным жыцц? ?сё прам?нае хутка: маладосць, здаро?е, с?ла, дабрабыт, сябро?ства, каханне… Да таго ж, нават кал? б гэтыя рэчы не прам?нал? так хутка, праз некаторы час ?х станов?цца недастаткова, ц? яны нават пачынаюць надакучаць. Як каза? святы А?гусц?н, звяртаючыся да Бога: “Ты ствары? нас для сябе, Пане, ? наша сэрца неспакойнае, пакуль не знойдзе спакою ? Табе”, - нагада? Папа.
Радасць памнажаецца, кал? дзел?мся ёй з ?ншым?
“Радасць Евангелля, евангельская радасць, у адрозненне ад любой ?ншай радасц?, можа абна?ляцца штодзённа ? станав?цца “заразл?вай”. “Тольк? дзякуючы гэтаму (ц? па?торнаму) спатканню з любо?ю Бога, якое перамяняецца ? шчасл?вае сябро?ства, мы вызваляемся ад ?заляцы? нашага сумлення ? замкнёнасц? ? сабе [...] У гэтым — крын?ца евангел?зацыйнай дзейнасц?. ? кал? хтосьц? атрыма? гэтую любо?, якая вярнула яму сэнс жыцця, ц? ж можа ён стрымаць жаданне падзял?цца ёю з ?ншым?? (Evangelii gaudium, 8). Вось падвойная рыса радасц? як плоду Духа: яна не тольк? не паддаецца непазбежнаму ?здзеянню часу, але ? памнажаецца, кал? дзял?мся ёй з ?ншым?!”, - сцвердз?? Святы Айцец.
Евангел?зацыя пав?нна быць радаснай
Пантыф?к звярну?ся да прыкладу святога Ф?л?па Нэры, як? жы? у Рыме ? XVI стагоддз? ? заста?ся ? г?сторы? як “святы радасц?”. Папа нагада? словы, як?я гэты святы каза? бедным ? пак?нутым дзецям, аб як?х клапац??ся: “Будзьце радасным?; я не хачу н? згрызот, н? смутку; мне дастаткова, каб вы не грашыл?”. А яшчэ: “Паводзьце сябе добра, кал? зможаце!”.
“Аднак менш вядомая крын?ца яго радасц?. Святы Ф?л?па Нэры ме? такую вял?кую любо? да Бога, што часам здавалася яго сэрца вось-вось выбухне ? грудзях. Яго радасць была, у самым по?ным сэнсе, плодам Духа”, - сказа? Франц?шак, нагадваючы, што святы Ф?л?па Нэры бы? сапра?дным евангел?затарам сваёй эпох? праз радасць ? прабачэнне.
“Слова “Евангелле” азначае радасную нав?ну. Таму яго нельга абвяшчаць з сумным тварам ? змрочным выглядам, а тольк? з радасцю таго, хто знайшо? схаваны скарб ? кашто?ную жамчужыну. Давайце будзем памятаць закл?к, як? святы Павел ск?рава? да верн?ка? Касцёла ? Ф?л?пах ? як? цяпер ск?раваны да нас: “Радуйцеся за?сёды ? Пану. Яшчэ раз кажу: радуйцеся! Лагоднасць вашая няхай будзе вядомая ?с?м людзям” (Флп 4,4-5)”, - завяршы? сваю катэхезу Святы Айцец.
