Анёл Панскі: рызыкаваць любоўю для сапраўднага багацця і шчасця
Аляксандр Амяльчэня - Pope
У сваім разважанні перад малітвай Анёл Панскі 13 кастрычніка 2024 года Францішак глыбока прааналізаваў Евангелле дня (Мк 10, 17-30), якое распавядае гісторыю багатага чалавека, што прыйшоў да Езуса з пытаннем пра вечнае жыццё. Пантыфік звярнуў асаблівую ўвагу на два ключавыя моманты: яго першапачатковае імкненне да Езуса і наступнае сумнае адыходжанне.
Папа падкрэсліў, што гэты чалавек спачатку бяжыць да Езуса, нібыта нешта ў яго сэрцы падштурхоўвае яго. Нягледзячы на сваё багацце, ён адчувае нейкую незадаволенасць, унутраны неспакой і шукае больш глыбокага сэнсу жыцця. Францішак адзначыў, што гэта тыповая сітуацыя для многіх людзей, якія, нават маючы матэрыяльны дабрабыт, адчуваюць духоўную пустэчу.
Езус, як падкрэсліў Святы Айцец, глядзіць на гэтага чалавека з любоўю і прапаноўвае яму своеасаблівую тэрапію: прадаць усё, што ён мае, раздаць грошы бедным і пайсці за Ім. Гэта прапанова, аднак, выклікае нечаканую рэакцыю – чалавек засмучаецца і сыходзіць, "бо ў яго была вялікая маёмасць".
Францішак выкарыстаў гэты евангельскі эпізод, каб падкрэсліць, што ўсе мы носім у сэрцы непераадольную патрэбу ў шчасці і жыцці, поўным сэнсу. Аднак, як адзначыў Папа, мы часта паддаёмся ілюзіі, што адказ на нашы глыбокія духоўныя патрэбы можна знайсці ў валоданні матэрыяльнымі рэчамі і зямных гарантыях.
Святы Айцец падкрэсліў, што Езус імкнецца вярнуць нас да праўды нашых самых глыбокіх жаданняў. Ён хоча дапамагчы нам зразумець, што дабро, якога мы так прагнем, – гэта сам Бог, Яго бязмежная любоў да нас і вечнае жыццё, якое толькі Ён можа нам падарыць.
Папа растлумачыў, што заклік Езуса "прадаць усё" азначае не проста пазбавіцца матэрыяльных рэчаў, але хутчэй пазбавіцца эгаізму і ілжывых гарантый. Гэта заклік стаць больш уважлівымі да тых, хто мае патрэбу, і дзяліцца не толькі нашымі матэрыяльнымі дабротамі, але і тым, кім мы з'яўляемся: нашымі талентамі, сяброўствам, часам, увагай і клопатам.
Францішак заахвоціў вернікаў задаць сабе некалькі важных пытанняў: Да чаго прывязана наша сэрца? Як мы задавальняем наш голад жыцця і шчасця? Ці ўмеем мы па-сапраўднаму дзяліцца з тымі, хто бедны, хто знаходзіцца ў цяжкім становішчы ці мае патрэбу ў тым, каб яго проста выслухалі, падарылі ўсмешку ці сказалі слова падтрымкі, якое дапаможа знайсці надзею?
На заканчэнне свайго разважання Папа яшчэ раз падкрэсліў галоўную думку: сапраўднае багацце – не ў дабротах гэтага свету, а ў тым, каб быць любімым Богам і вучыцца любіць так, як любіць Ён. Ён заклікаў вернікаў не баяцца "рызыкаваць любоўю" і адкрываць сваё сэрца для Божай любові і любові да бліжніх.
Святы Айцец завяршыў сваё разважанне малітвай да Дзевы Марыі, просячы Яе дапамогі ў тым, каб кожны мог адкрыць у Езусе сапраўдны скарб жыцця.
