Сваяк? палесц?нск?х ? ?зра?льск?х зняволеных пра сустрэчу з Папам
Марыя Валодз?на - Pope
Ран?цай перад агульнай а?дыенцыяй Святы Айцец прыня? асобна дзве дэлегацы?: ?зра?льяцян, сваяк? як?х утрымл?ваюцца ? заложн?ках ХАМАС, ? палесц?нск?х хрысц?ян ? мусульман, сваяк? як?х зняволеныя ? ?зра?л?.
Пасля сустрэчы з Папам ?зра?льская дэлегацыя, якая складалася з дванаццац? сваяко? заложн?ка?, правяла прэс-канферэнцыю, на якой падзял?л?ся сва?м горам у сувяз? з выкраданнем бл?зк?х ? надзеяй не?забаве ?з'яднацца з ?м?. Яны падзякавал? Франц?шку за тое, што ён выслуха? ?х г?сторы? ? паспачува? ?м.
Адна з удзельн?ц сустрэчы, Рэйчел Голдберг, чый 23-гадовы сын, паранены ? руку, узяты ? палон ХАМАС, сказала, што адчула суперажыванне ? клопат Папы пра ?с?х ?зра?льск?х заложн?ка? ? пра ?с?х людзей у Газе, як?я таксама пакутуюць. З абодвух бако? ёсць няв?нныя ахвяры, ? “гэта важна для ?с?х неабыякавых людзей. Безумо?на, гэта вельм? важна для Святога Айца”, - падкрэсл?ла Рэйчел Голдберг.
"Франц?шак з'я?ляецца не тольк? духо?ным л?дарам двух м?льярда? хрысц?ян, але ? бясспрэчным маральным а?тарытэтам ва ?с?м свеце. Гэта адчуваюць ? ? мусульманск?м свеце, ? гэта асабл?ва важна для нас. Яго голас ?плывае на магутных людзей, каб яны таксама ведал?, што сёння прыярытэтам з'я?ляецца вызваленне ?с?х заложн?ка?”, - сказала Рэйчел Голдберг.
У ?нтэрв'ю ватыканск?м СМ? прадста?н?ца палесц?нскай дэлегацы? Суха?р Анастас адзначыла, што ?се прысутныя на а?дыенцы? распавядал? розныя г?сторы?, але ?се яны заканчвал?ся аднолькава: “Людз? ? Газе пам?раюць”. Жанчына жыла ? Газе яшчэ чатыры дн? таму. Разам са сваёй 16-гадовай дачкой яна ?цякла дзякуючы канадскаму пашпарту.
Анастас распавяла пра свой цяжк? досвед: ёй пашанцавала, яна знайшла прытулак у храме. “Але ? той жа час гэта было небяспечнае месца. Н?дзе ? Газе не бяспечна. (…) Вы проста засынаеце ? не ведаеце, ц? прачнецеся на наступную ран?цу з-за ?с?х гэтых выбуха?”. Потым яны набрал?ся смеласц? пак?нуць касцёл ? адправ?л?ся ? Рафах на машыне, якая везла хворых. “Меркавалася, што мы працягнем рух, але вайско?цы спын?л? нас ? запатрабавал? вярнуць машыну”, - распавяла палесц?нка. Бежанцы пайшл? пешшу, ? ? той жа час ?шл? ба?, была перастрэлка, выбух?. Аз?рацца назад не дазвалялася. “Ты проста працягваеш ?сц?, падня?шы руку з белым сцягам. Дзецям было страшна. Сям?гадовая дзя?чынка, якая была з нам?, кожную хв?л?ну пыталася: Мама, мы памром? Гэта бы? вельм? разбуральны вопыт”, - падзял?лася Суха?р Анастас.
На пытанне пра што яна марыць для сябе ? сваёй сям'? палесц?нка адказала так: “Кожны хоча лепшага для сва?х дзяцей, лепшага жыцця, лепшай адукацы?. Спадзяюся, гэта будзе магчыма. Спадзяюся, што можна будзе вярнуцца ? нашы дамы ? жыць там, я мару пра бяспечнае жыццё”.
