Пантыф?к: мы пакл?каны марыць пра Касцёл, як? прымае, служыць ? люб?ць
Аляксандр Панчанка - Pope
29 кастрычн?ка 2023 года Папа Франц?шак узначал?? цэлебрацыю святой ?мшы на заканчэнне XVI Звычайнай генеральнай асамбле? С?нода Б?скупа?, якая праходз?ла ? Ватыкане на працягу апошн?х чатырох тыдня? з удзелам дэлегата? з ус?х кантынента?. Звяртаючыся да ?х у гам?л?? Пантыф?к за?важы?, што С?нод да? магчымасць разам адкрыць прыгажосць братэрства, слухаць адз?н аднаго ? Святога Духа.
“Сёння мы не бачым по?нага плёну гэтага працэсу, але з прадбачл?васцю можам глядзець на гарызонт, як? адкрываецца перад нам?: Пан будзе весц? нас ? дапаможа нам быць больш с?надальным ? м?с?йным Касцёлам, як? шануе Бога ? служыць жанчынам ? мужчынам нашага часу, выходзячы, каб несц? ?с?м суцяшальную радасць Евангелля”, - сказа? Папа.
Святы Айцец спасла?ся на л?тург?чнае евангельскае чытанне, падкрэсл?ваючы, што першай запаведдзю для ?с?х хрысц?ян з’я?ляецца запаведзь любов? да Бога ? бл?жняга. Менав?та яна пав?нна натхняць ? весц?, а не “нашы стратэг??, чалавечыя разл?к?, мода гэтага свету”.
Франц?шак зазначы?, што перадаць гэты запал любов? дапамагаюць адарацыя ? служэнне. “Адарацыя – гэта першы адказ, як? можам даць на бескарысл?вую любо? Бога, якая выкл?кае захапленне”, - сказа? ён. Адарацыя дапамагае прызнаць, што тольк? Бог – Пан, ? што ад Яго любов? залежаць нашы жыцц?, шлях Касцёла ? лёс г?сторы?. Праз адарацыю мы нанава адкрываем сябе свабодным?, - падкрэсл?? Папа, дадаючы: хто пакланяецца Богу, той адк?дае ?дала?, бо ? той час як Бог вызваляе, ?далы робяць нявольн?кам?. “Яны падманваюць нас ? н?кол? не спа?няюць таго, што абяцаюць, бо з’я?ляюцца справай рук людск?х”, - сцвердз?? Пантыф?к, нагадваючы пра ?мкненне людзей “кантраляваць Бога”, укладаючы Яго любо? у нашы схемы, у той час як яна за?сёды здз??ляе ? выходз?ць за рамк? нашага ?я?лення.
“Мы за?сёды пав?нны змагацца супраць ?далапаклонства; м?рскога, якое часта вын?кае з асаб?стага высакамер’я, напрыклад, ?мкнення да поспеху, самасцвярджэння любой цаной, прагнасц? да грошай (...), зачаравання кар’ерызмам; але ? ?далапаклонства, замаск?раванага пад духо?насць: мая духо?насць, мае рэл?г?йныя ?дэ?, маё пастырскае майстэрства”, - сказа? ён, закл?каючы быць п?льным?, каб не став?ць сябе ? цэнтр замест Бога.
“Няхай гэта будзе для нас, пастыра?, самым гало?ным: кожны дзень давайце будзем прысвячаць час на бл?зкасць з Езусам, Добрым Пастырам, перад табернакулюмам. Няхай Касцёл будзе адарацыйным: у кожнай дыяцэз??, у кожнай параф??, у кожнай супольнасц? няхай пакланяюцца Пану! Таму што тольк? так мы звернемся да Езуса, а не да сябе; таму што тольк? праз адарацыйнае ма?чанне Божае слова ?сел?цца ? нашы словы; бо тольк? перад ?м мы будзем ачышчаны, ператвораны ? адно?лены агнём Яго Духа. Браты ? сёстры, паклон?мся Пану Езусу!”, - заахвоц?? Папа.
Франц?шак падкрэсл?? таксама, што не бывае сапра?днага рэл?г?йнага досведу, глухога да вокл?чу свету. “Не бывае любов? да Бога без уключэння ? клопат пра бл?жняга, у адваротным выпадку нам пагражае фарысейства”, - папярэдз?? ён, дадаючы: “Магчыма ? нас ёсць шмат цудо?ных ?дэй для рэфармавання Касцёла, але давайце будзем памятаць: адараванне Бога ? любо? да брато? Яго любо?ю – гэта вял?кая няспынная рэформа”.
Пантыф?к пажада?, каб Касцёл служы?, абмываючы ног? параненаму чалавецтву, спадарожн?чаючы на шляху ?разл?вым, слабым ? адчужаным, з ласкавасцю выходзячы насустрач самым бедным. “Браты ? сёстры, я думаю пра тых, хто ста? ахвярай жахл?васц? вайны; пра пакуты м?гранта?, пра схаваны боль тых, хто апыну?ся ? адз?ноце ? ва ?мовах беднасц?; пра тых, хто прыгнечаны цяжарам жыцця; пра тых, у каго ?жо няма слёз, пра тых, у каго няма голасу. ? я думаю пра тое, кольк? разо? за прыгожым? словам? ? перакана?чым? абяцанням? аддаецца перавага формам эксплуатацы? або н?чога не роб?цца для ?х прадух?лення. Выкарысто?ваць слабейшых – гэта цяжк? грэх, як? раз’ядае братэрства ? спусташае грамадства. Мы, вучн? Езуса, хочам прынесц? ? свет ?ншую закваску, закваску Евангелля: у першую чаргу Бога, а разам з ?м тых, каго Ён люб?ць, бедных ? слабых”, - сказа? Святы Айцец.
“Гэта Касцёл, пра як? мы пакл?каны марыць: Касцёл, як? служыць ус?м, служыць найменшаму. Касцёл, як? н?кол? не патрабуе табеля “добрых паводз?н”, але прымае, служыць, люб?ць. Касцёл з адчыненым? дзвярыма, як? з’я?ляецца портам м?ласэрнасц?”, - сказа? Пантыф?к.
