Святы Айцец: крытэрый ацэнк? святога Франц?шка Сальскага – любо?
Аляксандр Амяльчэня - Pope
Сёлета адзначаецца 400-я гадав?на смерц? святога з Анс?, Б?скупа Жэневы ? выгнанн? на працягу дваццац? гадо?, але перш за ?сё натхняльн?ка метаду, як? ён сам вызнача? як цалкам новы, што ? дазвол?ла Яну Па?лу ?? назваць яго “лекарам Божай любов?”.
На адз?наццац? старонках, палову з як?х складаюць б?яграф?чныя нататк? ? цытаты з катэхетычных прац святога Франц?шка Сальскага, Папа акрэсл?вае вобраз святога апекуна журнал?ста? ? адзначае яго здольнасць бачыць “змены часу”. Гэта дазвол?ла яму зразумець, што “Слова, якое ён люб?? з юнацтва, здольнае пракладваць сабе дарогу, адкрываючы новыя ? непрадказальныя гарызонты ? свеце хутк?х змен”.
Франц?шак адзначае, што гэта застаецца “?стотным заданнем” таксама ? для нашай зменл?вай эпох?: “не зацыклены на сабе Касцёл, вольны ад усяго м?рскога, але здольны жыць у свеце, дзял?ць жыццё з людзьм?, ?сц? разам, слухаць ? в?таць”.
Святы Айцец спасылаецца на вобраз птушак-апода?, як?я маюць настольк? маленьк?я ног?, што не могуць прызямл?цца, бо ? ?х не будзе с?лы ?зляцець, кал? тольк? вецер не дапаможа ?м гэтага зраб?ць. “Так адбываецца ? з чалавекам: створаны Богам, каб лётаць ? раскрываць увесь свой патэнцыял у закл?ку да любов?, ён рызыкуе стаць няздольным паляцець, кал? ?падзе на зямлю ? не згаджаецца зно? раскрыць свае крылы для ветру Духа”, - за?важае ён. Папа адзначае, што с?ла Бога за?сёды можа вярнуць стан “палёту”, але “?ставаць ц? не – справа чалавека”.
Затым Пантыф?к спыняецца на дарагой для яго тэме пабожнасц?, таму што нават у часы святога Франц?шка Сальскага “эпахальныя змены выкл?кал? шмат пытання? у гэтым плане”. На думку Папы, разумення ? перазапуску сёння патрабуюць два аспекты. Першы датычыцца самой ?дэ? пабожнасц?, друг? – яе ?н?версальнага ? агульнанароднага характару.
? кал? па самой ?дэ? пабожнасц? трэба адрозн?ваць сапра?дную пабожнасць ад шматл?к?х яе ?лжывых прая?, то ? пытанн? ?н?версальнасц? святы Франц?шак Сальск? падкрэсл?вае, што пабожнасць не можа быць аднолькавай.
Той, хто наважваецца “?здымацца” да Бога, але не жыве любо?ю да бл?жняга, падманвае сябе ? ?ншых, - нагадвае Папа. Сам святы Франц?шак Сальск? падкрэсл?вае, што кантэмпляцыйнае жыццё вышэйшае тольк? тады, кал? яно прынос?ць плён, але кал? большы плён прынос?ць акты?нае жыццё, варта аддаваць перавагу яму.
Карацей кажучы, крытэрыем добрага распазнання з’я?ляецца любо?, таму што “кал? чалавек падыходз?ць да боскасц? з увагай, ён адразу адчувае салодкае пачуццё ? сва?м сэрцы, якое даказвае, што Бог ёсць Богам чалавечага сэрца”.
Так?м чынам, для святога Франц?шка Сальскага не было “лепшага месца, каб знайсц? Бога ? дапамагчы шукаць Яго, чым сэрца кожнага чалавека яго часу”, “ён навучы?ся гэтаму, наз?раючы за сабой з вял?кай увагай, з ранняга юнацтва, ? ?важл?ва даследуючы чалавечае сэрца”.
Нягледзячы на тое, што святы “н?кол? не прэтэндава? на распрацо?ку сапра?днай ? прав?льнай тэалаг?чнай с?стэмы, яго разважанн? аб духо?ным жыцц? мел? выб?тную тэалаг?чную вартасць”.
Франц?шак Сальск? практыкава? тэалог?ю, якая абап?ралася на духо?нае ? касцёльнае жыццё ? якая перавышала навуковыя спрэчк? таго часу. “Свет, - п?са? ён, - станов?цца настольк? крохк?м, што хутка мы не адважымся больш дакранацца да яго без аксам?тных пальчатак, лячыць яго раны без прыпарак з цыбул?; але якое гэта мае значэнне, кал? людз? вылечваюцца ? ? канчатковым рахунку зба?ляюцца? Наша каралева, любо?, роб?ць усё для сва?х дзяцей”.
Менав?та любо? з’я?ляецца адказам на крыз?с. Гэта тая рыса, якую Папа Франц?шак пал?чы? вырашальнай у б?яграф?? Б?скупа Жэневы ? асабл?ва акцэнтава? яе ? сва?м новым апостальск?м л?сце.
