Анёл Панск?: ачысц?цца ад пачуцця пераваг? ? крывадушнасц?
Марыя Валодз?на – Pope
“У Евангелл? сённяшняй л?тург??, у другую нядзелю Адвэнту, перад нам? па?стае постаць Яна Хрысц?целя. У тэксце гаворыцца, што ён “ме? адзенне з вярблюджай во?ны”, а “ежай яму была саранча ды дз?к? мёд” (Мц 3,4). Ён закл?ка? ус?х да навяртання: “Кайцеся, бо набл?з?лася Валадарства Нябеснае” (Мц 3, 2). Карацей кажучы, строг? ? радыкальны чалавек, як? на першы погляд можа здацца нам нават суровым ? выкл?каць трох? страху. Але запытаемся: чаму Касцёл штогод прапануе менав?та яго ? гало?ныя спадарожн?к? ? перыяд Адвэнту? Што хаваецца за яго суровасцю, за яго знешняй цвёрдасцю? У чым таямн?ца Яна Хрысц?целя?”, - запыта? Святы Айцец.
“На самай справе, Ян Хрысц?цель – не суровы чалавек, а той, хто пакутуе на алерг?ю на двудушнасць”, - сказа? Папа. Кал? да яго набл?жаюцца фарысе? ? садуке?, вядомыя сваёй крывадушнасцю, у яго наз?раецца вельм? моцная “алерг?чная рэакцыя”! Некаторыя з ?х, верагодна, прыходз?л? да яго з ц?ка?насц? або з апартун?зму, таму што Ян Хрысц?цель бы? вельм? папулярным. Тыя фарысе? ? садуке?, сутыкну?шыся з закл?кам Яна Хрысц?целя, апра?двал?ся, кажучы: “Маем Абрагама за бацьку” (Мц 9). Так?м чынам, двудушнасць ? ганарыстасць не дазвол?л? ?м скарыстацца шчасл?вым выпадкам, магчымасцю пачаць новае жыццё. Таму Ян Хрысц?цель кажа ?м: “Прыняс?це ж годны плён пакаяння!” (Мц 8). Гэта крык любов?, як закл?к бацьк?, чый сын руйнуе сваё жыццё: “Не марнуй сваё жыццё!”.
Па словах Франц?шка, крывадушнасць – самая сур'ёзная небяспека, таму што яна можа сапсаваць нават самае святое. Вось чаму Ян Хрысц?цель, а потым ? Езус, суровы да крывадушн?ка?. Каб скалануць, узварушыць ?х. Тыя ж, хто адчува? сябе грэшн?кам?, прыходз?л? ? “прымал? хрост ад яго, вызнаючы грах? свае” (Мц 5). “? гэта так: каб прыняць Бога, важна не майстэрства, а пакора, трэба сысц? з пастамента ? пагруз?цца ? ваду пакаяння”, - запэ?н?? Святы Айцец.
“Ян Хрысц?цель са сва?м? “алерг?чным? рэакцыям?” прымушае нас задумацца. Х?ба ? мы часам не падобныя да гэтых фарысея?? Можа, ? мы глядз?м на ?ншых людзей пагардл?ва, зверху ?н?з, думаючы, што мы лепшыя за ?х, што трымаем сваё жыццё ва ?ласных руках, што не маем штодзённай неабходнасц? ? Пане, Касцёле, братах?” Адвэнт - гэта час для таго, каб зняць маск? ? ?стаць у чаргу з пакорл?вым?, вызвал?цца ад пераканання ва ?ласнай самадастатковасц?, вызнаць нашы грах? ? прыняць Божае прабачэнне, папрас?ць прабачэння ? тых, каго мы пакры?дз?л?, - адзначы? Пантыф?к.
Па яго словах, “так пачынаецца новае жыццё”. Да яго вядзе адз?ны шлях – шлях пакоры. Франц?шак закл?ка? верн?ка? “ачысц?цца ад пачуцця пераваг?, ад фармал?зму ? крывадушнасц?, убачыць у ?ншых брато? ? сясцёр, так?х жа грэшн?ка?, як ? мы, а ? Езусе ?бачыць Збав?целя, як? прыходз?ць да нас, так?х, як?я мы ёсць, з нашым? слабасцям?, няшчасцям? ? недахопам?, з нашай патрэбай быць паднятым?, дараваным? ? выратаваным?”.
Напрыканцы свайго разважання Пантыф?к нагада?: “З Езусам за?сёды ёсць магчымасць пачаць усё спачатку. За?сёды! Ён чакае нас ? н?кол? не стамляецца ад нас. Пачуйма ж закл?к Яна Хрысц?целя вярнуцца да Бога. Не дазвол?м гэтаму Адвэнту прайсц? м?ма нас, як л?сты календара, таму што гэта час ласк? для нас, зараз ? тут!”
