Пантыф?к: жывая вера ?скл?кае ? стукае да сэрца Бога
Аляксандр Панчанка – Pope
Франц?шак пракаментава? евангельск? ?рывак пра вяртанне Езусам зроку Бартымею – сляпому, як? прас?? м?ласц?ну каля дарог? (пар. Мк 10,46-52). Паводле Папы, гэта была важная сустрэча, бо яна папярэдн?чала ?ваходу Пана ? Ерузалем перад Пасхай.
“Бартымей згуб?? зрок, але не голас. ? насамрэч, кал? Ён пачу?, што праходз?ць Езус, пача? крычаць: “Сыне Дав?да, Езусе, зм?луйся нада мной”, - нагада? Пантыф?к. Вучн? ? нато?п загадвал? Бартымею змо?кнуць, бо яго крык перашкаджа? ?м, але сляпы крыча? яшчэ мацней.
“Езус жа пачу? яго ? адразу спын??ся. Бог за?сёды чуе крык беднага. Яму не перашкаджа? крык Бартымея, больш за тое, Езус убачы?, што гэты крык бы? по?ны веры – веры, якая не ба?цца настойваць, стукаць у сэрца Бога, нягледзячы на неразуменне ? папрок?”, - сказа? Пантыф?к, за?важаючы, што менав?та тут знаходз?цца крын?ца цуду, што пацвярджаюць ? словы Езуса: “Вера твая ?ратавала цябе”.
Святы Айцец за?важы?, што вера Бартымея праяв?лася ? яго мал?тве, якая не была баязл?вай ? шаблоннай. Сляпы прызнава? у Езусе Мес?ю, назва?шы Яго “Сынам Дав?да”, ? не пабая?ся звярнуцца да Яго па ?мен?.
“Не бая?ся Яго, не трыма?ся з дыстанцыяй. ? так, ад усяго сэрца, пракрыча? Богу-сябру ?сю сваю драму: “Зм?луйся нада мною”. Не прас?? Яго аб нейкай дробяз?, як у м?нако?. У Таго, хто можа ?сё, ён прас?? усяго: “Зм?луйся нада мною, над ус?м, чым я ёсць”. Не прас?? аб якой-небудзь ласцы, а прадстав?? усяго сябе: мал?? аб м?ласэрнасц? да сябе, да свайго жыцця. Гэта была немалая просьба, але цудо?ная, бо была просьбай аб л?тасц?, гэта значыць аб спагадзе, аб м?ласэрнасц? Бога, аб Яго пяшчоце”, - сказа? Франц?шак.
Папа за?важы?, што Бартымей не бы? шматсло?ным. Ён каза? тольк? самае важнае ? даруча? сябе Божай любов?, адз?най, якая магла дапамагчы яго жыццю раскв?тнець, чаго не магл? зраб?ць людз?. “Слепата была тольк? вяршыняй айсбергу, але ? яго сэрцы был? раны, прын?жэнн?, разб?тыя мары, памылк?, згрызоты”, - сказа? Пантыф?к, закл?каючы верн?ка? наследаваць прыклад мал?твы Бартымея.
“Сыне Дав?да, Езусе, зм?луйся нада мною!” Зроб?м нашай гэту мал?тву ? спытаемся ? сябе: “Як выглядае мая мал?тва?”. Ц? з’я?ляецца яна мужнай, ц? мае добрую настойл?васць, як мал?тва Бартымея, ц? здольная яна “схап?ць” Пана, як? праходз?ць, або задавальняецца тым, каб фармальна прыв?таць Яго, час ад часу, кал? не забываемся зраб?ць гэта?”, - спыта? Пантыф?к.
На яго думку, мал?тва пав?нна тычыцца важных спра?, паказваць Богу “непакрытае сэрца”, занос?ць да Яго г?сторы? ? абл?ччы, як?я сустракаем у жыцц?, не быць павярхо?най, не складацца з абрада?, што здзяйсняюцца без любов? ? без душы.
“Кал? вера жывая, тады мал?тва настойл?вая, не з’я?ляецца дробязнай, не абмяжо?ваецца хв?л?нным? патрэбам?. У Езуса, як? можа ?сё, трэба прас?ць усё. Не забывайце пра гэта... Ён з нецярпеннем чакае, кал? зможа ул?ць сваю ласку ? сваю радасць у нашыя сэрцы, але, на жаль, мы сам? трымаемся на дыстанцы? ад Яго па прычыне нашай сарамл?васц?, ляноты ц? нявер’я”, - сцвердз?? Папа.
“Няхай Бартымей стане для нас прыкладам, дзякуючы сваёй канкрэтнай, настойл?вай ? мужнай веры, ? няхай Багародз?ца, Панна ? мал?тве, навучыць нас звяртацца да Бога ?с?м сэрцам, з даверам, што Ён уважл?ва выслухо?вае кожную мал?тву”, - завяршы? нядзельная разважанне Франц?шак.
