蜜桃交友

У сваёй гам?л?? Святы Айцец разважа? над евангельск?м фрагментам, у як?м мудрацы, дасягну?шы Бэтлеема, паклан?л?ся Дз?цяц?. Пакланяцца Пану нялёгка, адзначы? Папа: для гэтага патрабуецца не спантаннасць, а духо?ная сталасць. Кал? чалавек не пакланяецца Богу, ён пачне пакланяцца ?далам. У наш час хрысц?яне пав?нны больш часу прысвячаць адарацы? ? суз?ранню Пана, ? ? гэтым могуць дапамагчы л?тург?чныя чытанн?, а менав?та дзеясловы “?зняць вочы”, “адправ?цца ? шлях” ? “?бачыць”.

Першы выраз, адзначы? Пантыф?к, нам прапануе прарок ?сая. Да супольнасц? Ерузалема, якая няда?на вярнулася з палону, прарок звяртаецца з моцным закл?кам: “Узн?м? вочы свае ? паглядз? навокал” (?с 60, 4). Гэта запрашэнне адк?нуць стомленасць ? скарг?, вызвал?цца ад унутранай дыктатуры.

Каб пакланяцца Пану, трэба перш за ?сё звянуць на Яго свой поз?рк: не раб?ць з праблем ? цяжкасцей цэнтр жыцця, бо гэта спараджае ? нас страх, гне?, смутак ? дэпрэс?ю. ? гаворка не пра адма?ленне рэальнасц?, а пра неабходнасць смелага акту даверу да Бога, Як? клапоц?цца пра ?с?х. Хрыстус верны сва?м абяцанням ? н?кол? нас не пак?дае: Слова сталася целам, ? яно знаходз?цца з нам? за?сёды, кожнае ?мгненне. Кал? мы ?здымаем поз?рк да Бога, жыццёвыя праблемы н?куды не зн?каюць, але Ён дорыць нам с?лы супрацьстаяць ?м. Так?м чынам, “?зняць вочы” – гэта першы крок да ?дзячнага ? радаснага прасла?лення Бога, - падкрэсл?? Святы Айцец.

Друг? ?рок, як? можа нам дапамагчы, – гэта падарожжа. Перш чым паклан?цца Дз?цятку ? Бэтлееме, мудрацам прыйшлося прайсц? до?г? ? нялёгк? шлях. Падарожжа за?сёды пера?тварае, змяняе, узбагачае ведам? ? духо?ным досведам, умацо?вае волю ? пераадоленн? нягод. Мы не можам прасла?ляць Пана, не прайшо?шы спачатку праз унутранае сталенне, якому спрыяе падарожжа.

Чалавек у пяцьдзясят гадо? пакланяецца Богу ?накш, чым у трыццаць, адзначы? Папа; прымаючы Божую ласку, наш унутраны чалавек абна?ляецца дзень за днём, сэрца ачышчаецца ? станов?цца больш пакорным. З гэтага пункту гледжання ня?дачы, крыз?сы, памылк? могуць стаць павучальным вопытам: нярэдка яны дапамагаюць усвядом?ць, што тольк? адз?н Бог варты глыбокай пашаны, бо тольк? Ён задавальняе патаемнае жаданне вечнасц? ? жыцця. Беручы прыклад з мудрацо?, адзначы? Франц?шак, мы таксама не пав?нны дазваляць стоме, падзенням ? ня?дачам зб?ць нас з шляху. Жыццё – гэта не дэманстрацыя ?мення?, а шлях да Таго, хто бясконца люб?ць нас.

Нарэшце, трэц? ?рок святочнай л?тург?? – “убачыць”. Евангел?ст п?ша, што мудрацы, “увайшо?шы ? дом, убачыл? Дз?ця з Марыяй, Мац? Яго, ? ?пал?, ? паклан?л?ся Яму” (Мц 2, 10-11). Яны па?тарыл? жэст, прызначаны для вял?к?х князё?, хоць перад ?х вачыма была тольк? бедная сям’я. Мудрацы здолел? “заз?рнуць” за межы бачнага: яны выказал? сваё ?нутранае пакланенне, ахвяру сва?х сэрца?, вонкава пазначы?шы яе прынесеным? дарам?. Каб пакланяцца Пану, трэба “бачыць” за заслонай бачнага, якое нярэдка аказваецца зманл?вым, - адзначы? Папа.

Мудрацы валодал? “тэалаг?чным рэал?змам”: яны ?спрымал? рэальнасць аб'екты?на, разумеючы, што Бог пазбягае любой параднасц?. Так? погляд, як? выходз?ць за межы бачнага, дапамагае суз?раць Пана, часта схаванага ? простых жыццёвых с?туацыях, у пакорл?вых ? адрынутых людзях.

У канцы гам?л?? Франц?шак узнёс мал?тву, каб Бог зраб?? нас Сва?м? сапра?дным? вызна?цам?, здольным? жыццём дэманстраваць Яго план любов?, як? ахопл?вае ?сё чалавецтва.