Анёл Панск?: Ян Хрысц?цель указвае шлях да сапра?днай радасц?
Франц?шак за?важы?, што закл?к да радасц? – рыса, уласц?вая часу Адвэнта: чаканне, якое перажываем – радаснае, яно крыху падобнае на чаканне в?з?ту чалавека, якога моцна люб?м, напрыклад сябра ц? сваяка, якога не бачыл? ?жо вельм? да?но.
“Гэта вымярэнне радасц? асабл?ва прая?ляцца сёння, у трэцюю нядзелю, якая пачынаецца закл?кам св. Па?ла: “За?сёды радуйцеся ? Пану”… У чым жа прычына гэтай радасц?? – У тым, што “Пан – бл?зка”. Чым Пан бл?жэй да нас, тым больш радуемся; чым Ён далей – тым больш сумуем. Вось прав?ла хрысц?ян”, - падкрэсл?? Пантыф?к. Ён закл?ка? сведчыць пра ?васкрасенне Хрыста радасным? тварам?, не нас?ць на абл?ччы пахавальнага смутку.
Папа падкрэсл??, што пасля Багародз?цы ? св. Юзафа, першым ? ? найбольшай меры жы? чаканнем Мес?? ? радасцю ?бачыць Яго прыйсце бы? св. Ян Хрысц?цель. “Евангел?ст уводз?ць яго ? апавяданне ?рачыста: “З’яв??ся чалавек, пасланы ад Бога; Ён прыйшо? дзеля сведчання, каб засведчыць пра святло”. Хрысц?цель – першым засведчы? пра Езуса, словам ? дарам жыцця. Усе Евангелл? сыходзяцца ? дэманстрацы? таго, што ён спо?н?? сваю м?с?ю, указваючы на Езуса як на Хрыста, Божага пасланн?ка, абяцанага прарокам?, - нагада? Франц?шак
“Вось першая ?мова хрысц?янскай радасц?: не засяроджвацца на сабе ? став?ць у цэнтр Езуса. Гэта не вар’яцтва, бо Езус насамрэч з’я?ляецца цэнтрам, з’я?ляецца святлом, якое дае па?нату сэнсу жыцця кожнаму чалавеку, што прыходз?ць на гэты свет. Гэта тая ж дынам?ка, якая падштурхо?вае мяне выйсц? па-за сябе, не каб згуб?цца, а каб нанова знайсц? сябе ? прынясенн? сябе ? дар, у пошуку дабра ?ншага”, - дада? Пантыф?к.
Святы Айцец зазначы?, што Ян Хрысц?цель прайшо? до?г? шлях, каб пачаць сведчыць пра Хрыста. “Шлях радасц? – не прагулка. Трэба шмат працаваць, каб за?сёды быць радасным?. Ён пак?ну? усё, ад самай маладосц?, каб пастав?ць Бога на першае месца, каб ус?м сэрцам ? ?с?м? с?лам? слухаць Яго слова. Ён сышо? у пустыню, пазбав??ся ?сяго павярхо?нага, каб у большай свабодзе ?сц? за ветрам Святога Духа. Вядома, некаторыя рысы яго асобы – выключныя, непа?торныя, ?х немагчыма пранаваць ус?м. Тым не менш, яго сведчанне парадыгматычнае для кожнага чалавека, як? жадае шукаць сэнс свайго жыцця ? знайсц? сапра?дную радасць. У прыватнасц?, Хрысц?цель – гэта прыклад для тых у Касцёле, хто пакл?каны абвяшчаць Хрыста ?ншым: яны могуць раб?ць гэта тольк? будучы непрывязаным? да сябе ? духа гэтага свету, прыцягваючы людзей не да сябе, а ск?ро?ваючы ?х да Езуса. Радасць заключаецца ? гэтым – прыцягваць да Езуса…”, - дада? Пантыф?к.
“Молячыся зараз “Анёл Панск?”, мы бачым, што ?сё гэта напо?н?цу спо?н?лася ? Панне Мары?: яна ? ц?шын? чакала Слова Божага зба?лення; выслухала яго, прыняла яго, зразумела яго. У Ёй Бог ста? бл?зк?м. Таму Касцёл называе Марыю “Прычына нашай радасц?”, - сказа? на заканчэнне свайго разважання Франц?шак.
