Агульная а?дыенцыя з Папам: той, хто мол?цца, не ба?цца н?чога
Франц?шак закл?ка? верн?ка? да пастаянства ? мал?тве, бо мал?тва патрэбна для жыцця як к?сларод. Няспынны дыялог з Айцом бы? ста?пом усёй м?с?? Хрыста. Евангелле кажа, што Езус закл?ка? сва?х вучня? мал?цца пастаянна ? нястомна.
На неабходнасць настойл?васц? ? мал?тве звяртае ?вагу прыпавесць з Евангелля св. Лук? пра чалавека, як? прымаючы госця, што нечакана зав?та? да яго ?начы, пайшо? да свайго сябра, каб папрас?ць у яго хлеба. Той адказа? яму “не”, бо ?жо лёг спаць, але чалавек настойва?, пакуль не змус?? суседа падняцца ? даць яму хлеб.
Другая прыпавесць кажа пра ?даву, якая звярнулася да суддз?, каб дамагчыся справядл?васць. Суддзя бы? чалавекам несумленным, але раздражнёны надакучл?васцю ?давы, нарэшце задавол?? яе просьбу.
Трэцяя прыпавесць распавядае пра фарысея ? мытн?ка, як?я прыйшл? памал?цца ? святыню. Першы звяртаецца да Бога, хвалячыся сва?м? заслугам?; друг? – не адчувае сябе годным узняць вачэй. “Бог чуе мал?тву не пыхл?вых, але пакорных. Не ?снуе сапра?днай мал?твы без духа пакоры. Менав?та пакора падштурхо?вае прас?ць, мал?цца…”, - за?важы? Пантыф?к.
“Навучанне Евангелля – выразнае: трэба мал?цца за?сёды, нават кал? ?сё здаецца марным, кал? Бог здаецца глух?м ? нямым, а мал?тва – згубай часу. Нават тады, кал? неба станов?цца цёмным, хрысц?ян?н не перастае мал?цца. Яго мал?тва поруч з яго верай. Вера, у мног?я дн? нашага жыцця, можа здавацца ?люз?яй, марным цяжарам. (…) Але мал?цца значыць у тым л?ку ? прымаць гэты цяжар. (…) Мног?я святыя перажывал? ноч веры ? ма?чанне Бога – кал? стукаем, а Бог не адказвае, – але заставал?ся паслядо?ным?”, - нагада? Святы Айцец.
“Як тут не згадаць по?ныя даверу словы Псальма 91, што выходзяць з сэрца чалавека, як? ва ?с?м спадзяецца на Бога: “Пер’ем сва?м цябе ах?не, ? ты схаваешся пад Ягоным? крылам?; Не будзем баяцца н? страху начнога, н? стралы, што ?дзень ляц?ць. Н? заразы, што ходз?ць у змроку, н? згубы, што зн?шчае апо?дн?” (4-6). Менав?та ? Хрысце спа?няецца гэта цудо?ная мал?тва, менав?та ? ?м знаходз?ць сваю по?ную пра?ду. Без Езуса нашы мал?твы рызыкуюць звесц?ся да чалавечых выс?лка?, як?м часцей за ?сё наканавана параза. Але Ён узя? на сябе кожны крык, кожны стогн, кожны вокл?ч, кожную просьбу… кожную мал?тву чалавека”, - сказа? Святы Айцец.
Папа падкрэсл??, што “Хрыстус – з’я?ляецца для нас ус?м, таксама ? нашым мал?то?ным жыцц?”. Ён нагада? словы св. А?густына: Езус “мол?цца за нас як Святар, у нас – як наша Галава, а мы мол?мся да Яго, бо Ён – наш Бог. Распазнаем нашы галасы ? Хрысце, а Ягоны голас – у нас”.
“Вось чаму, хрысц?ян?н, як? мол?цца, не ба?цца н?чога. Ён давярае сябе Духу Святому, Як? бы? дадзены нам у якасц? дару, Як? мол?цца ? нас ? вядзе нас да мал?твы. Няхай Дух Святы, Наста?н?к мал?твы, навучыць нас мал?то?наму шляху”, - завяршы? катэхезу Пантыф?к.
