蜜桃交友

Прапануем вашай увазе по?ны тэкст медытацы? Папы:

“Сёння Евангелле распавядае славутую прыпавесць пра “добрага самаран?на” (пар. Лк 10, 25-37). На пытанне наста?н?ка закону, адносна таго, што трэба для атрымання вечнага жыцця, Езус закл?ка? яго шукаць адказ у Святым П?санн?: “Люб? Пана Бога твайго ?с?м сэрцам тва?м, ? ?сёй душой тваёй, ? ?сёй моцаю тваёй, ? ?с?м розумам тва?м, ? бл?жняга свайго, як самога сябе” (Лк 10, 27). Аднак ?снавал? розныя ?нтэрпрэтацы? таго, каго трэба л?чыць “бл?жн?м”. Таму гэты чалавек спыта?ся яшчэ: “А хто мой бл?жн??” (Лк 10, 29). Тады Езус адказа? прыпавесцю,прыгожая прыпавесцю, узятую з Евангелля паводле Лук?. Яна стала прыкладнаю для хрысц?янскага жыцця, пак?нула нязмы?ны след у г?сторы? Касцёла ? чалавецтва.

Героем кароткага расповеду з’я?ляецца самаран?н, як? сустрэ? на дарозе чалавека, якога абрабавал? ? зб?л? разбойн?к?, ? паклапац??ся пра яго . Вядома, што я?рэ? став?л?ся з пагардай да самаран, л?чыл? ?х чужым? выбранаму народу. Таму не выпадкова, што Езус абра? менав?та самаран?на ? якасц? добрага персанажу прыпавесц?. Так?м чынам Ён хаце? стаць вышэй за прадузятасць, паказваючы, што таксама ? чужынец, нават як? не ведае сапра?днага Бога ? не наведвае Яго святыню, здольны паводз?ць сябе паводле Яго вол?, адчуваць спагаду да брата ? патрэбе ? дапамагаць яму ?с?м? сродкам?, як?я ме? у распараджэнн?.

Па той самай дарозе перад самаран?нам ужо праходз?л? святар ? лев?т – асобы, як?я прысвяц?л? сябе Божаму культу. Убачы?шы беднага чалавека, як? ляжа? на зямл?, яны, аднак, пайшл? далей, не затрыма?шыся, верагодна, каб не забрудз?цца яго крывёю. Яны аддал? перавагу чалавечаму прав?лу, звязанаму з культам, а не вял?кай запаведз? Бога, Як? ? першую чаргу прагне м?ласэрнасц?.

Таму Езус прапануе ? якасц? прыкладу самаран?на, таго, як? не веры?. Таксама ? мыпадумаем пра гэтых людзей, як?х ведаем, агностыка?, як?я чыняць дабро. Езус адбра? як прыклад кагосц?, хто не бы? веруючым чалавекам. ? гэты чалавек любячы брата як самога самога, паказвае, што ?с?м сэрцам ? ус?м? с?лам? люб?ць Бога, ? адначасова выя?ляе сапра?дную рэл?г?йнасць ? па?нату чалавечнасц?.

Расказа?шы прыпавесць, Езус зно? звярну?ся да кн?жн?ка, што спыта? ? Яго: “Хто мой бл?жн??”, кажучы: “Хто з гэтых трох бы? бл?жн?м таму, хто трап?? у рук? разбойн?ка??” (Лк 10, 36). Так?м чынам Хрыстус пераварочвае пытанне свайго суразмо?цы , а таксама лог?ку ?с?х нас. Ён дае зразумець, што не мы, паводле нашых крытэрыя?, акрэсл?ваем, хто з’я?ляецца, а хто не з’я?ляецца нашым бл?жн?м, але чалавек, як? знаходз?цца ? патрэбе, пав?нен прызнаць, хто з’я?ляецца яго бл?жн?м, гэта значыць: “хто паступ?? з ?м м?ласэрна” (пар. Лк 10, 37). Быць здольным спачуваць: гэта ключ. Гэта наш ключ. Кал? вы не адчуваеце спачування да патрабуючага чалавека, кал? ваша сэрца не ?зрушаецца, то нешта не так. Будзьце ?важл?выя. Не трапляйце ? эга?стычную неадчувальнасць. Магчымасць спагады стала хрысц?янск?м крытэрам ? нават вучэння Езуса. Сам Езус - гэта спачуванне Айца да нас. Кал? ?дзеш па вул?цы, бачыш бяздомнага як? там ляжыць ? ты праходз?це м?ма ? не глядз?ш на яго ? думаеш, што гэта п?ян?ца, спытай сябе ц? тваё сэрца не зацвярдзела, не стала лёдам.

Такая выснова паказвае, што м?ласэрнасць да чалавека ? патрэбе, гэта сапра?днае абл?чча любов?. Так мы станов?мся сапра?дным? вучням? Езуса ? так выя?ляецца абл?чча Айца: “Будзьце м?ласэрным?, як ? Айцец ваш м?ласэрны” (Лк 6, 36). Так?м чынам запаведзь любов? да Бога ? бл?жняга станов?цца адз?ным ? сапра?дным прав?лам жыцця.

Няхай Панна Марыя дапаможа нам зразумець ? перш за ?сё жыць усё больш ? больш непарушнай сувяззю, якая ?снуе пам?ж любо?ю да Бога, нашага Айца, ? канкрэтнай ? шчодрай любо?’ю да нашых брато?”.

Пасля марыйнай мал?твы Франц?шак прыв?та? прысутных на плошчы св. Пятра верн?ка? ? ?дзял?? благасла?ленне.