Папа на агульнай а?дыенцы?: прасла?ленне Бога – жыццё ? любов?
У в?г?л?ю Пасхальнага Трыдуума Пантыф?к прапанава? засяродз?цца на мал?твах, з як?м? напярэдадн? ? падчас Крыжовай мук? ? смерц? Езус звярта?ся да Нябеснага Айца.
Пасля Апошняй Вячэры Езус узня? вочы да неба ? сказа?: “Ойча, прыйшла гадз?на. Усла? Сына свайго (...). Усла? Мяне ? сабе хвалою, якую ме? Я ? Цябе перад ?снаваннем свету (Ян 17, 1.5). “Пра якую хвалу ?дзе гаворка?” - зада?ся пытаннем Папа.
“Хвала ? Б?бл?? азначае Божае аб’я?ленне, гэта распазнавальны знак Яго зба?чай прысутнасц? сярод людзей. Езус – гэта Той, хто рашуча дэманструе Божую прысутнасць ? зба?ленне. ? роб?ць гэта падчас Пасх?: Ён бы? усла?лены, кал? бы? узняты над зямлёю (пар. Ян 12, 23-33). Нарэшце Бог аб’я?ляе сваю хвалу: ск?дае апошняе покрыва ? выкл?кае нашае захапленне, як н?кол? раней. Мы нарэшце адкрываем, што Божая хвала – гэта любо?: чыстая любо?, неспасц?жная ? ня?я?ная, якая перасягае любыя межы ? памеры”, - сказа? Франц?шак.
Папа закл?ка? прысутных верн?ка? пераймаць гэтую мал?тву Езуса: прас?ць Айца, каб ск?ну? покрыва з нашых вачэй, каб у гэтыя дн?, углядаючыся ? крыж, мы магл? прыняць той факт, што Бог з’я?ляецца любо?ю. Святы Айцец за?важы?, што вельм? часта мы ?я?ляем Бога гаспадаром ц? строг?м суддзёй, а не Айцом ? м?ласэрным Зба?цам, хоць падчас Пасх? Ён аб’яв?? Сябе “? пакорл?васц? любов?, якая патрабуе нашай любов?”.
“Так?м чынам, мы аддаём хвалу, кал? пражываем усё тое, што роб?м, з любо?ю, кал? кожную рэч роб?м ад сэрца, н?бы роб?м для Яго (пар Кар 3, 17). Сапра?дная хвала – гэта хвала любов?, бо тольк? яна дае жыццё свету. Канешне, такая хвала – супрацьлеглая хвале гэтага свету, што прая?ляецца, кал? нам? захапляюцца, нас прасла?ляюць, нам апладз?руюць: кал? я – у цэнтры ?ваг?. Божая ж хвала – парадаксальная: н?як?х апладысмента?, н?якай публ?чнасц?. У цэнтры не я, але ?ншы: падчас Пасх? бачым, што Айцец усла?ляе Сына, у той час як Сын усла?ляе Айца. Н?хто не слав?ць сам сябе”, - адзначы? Папа.
Молячыся ? Ал??ным садзе, Езус, ахоплены “страхам ? трывогай”, звярну?ся да Айца “найбольш пяшчотным ? салодк?м”, на думку Франц?шка, словам: “Абба”, што значыць Тата (Мк, 14, 36). Тым самым Езус вучыць, што ? моманты жыццёвых выпрабавання? трэба звяртацца да Нябеснага Айца, у мал?тве шукаць суцяшэнне, моц ? разуменне таго, што мы не самотныя.
Пантыф?к запэ?н??, што адз?нота не прапануе шляхо? выйсця; ?х трэба шукаць у мал?тве, “бо гэта стасунк?, гэта давер”. Таму, кал? ?ваходз?м “у свой Ал??ны сад”, мы пав?нны звяртацца за падтрымкай ? суцяшэннем да Айца.
Нарэшце, працягну? Франц?шак, падчас укрыжавання Езус прос?ць Айца за нас: “Ойча, прабач ?м, бо не ведаюць, што робяць” (Лк 23, 34). На п?ке болю дасягае сваёй кульм?нацы? любо?: прыходз?ць прабачэнне – адз?ны дар, здольны разарваць замкнёнае кола зла.
“У гэтыя дн? падчас мал?твы “Ойча наш” можам прас?ць аб адной з гэтых ласка?: пражываць нашыя дн? на хвалу Бога, ?ншым? словам?, жыць з любо?ю, умець даручаць сябе Айцу падчас выпрабавання? ? казаць Яму: “Тата”, знаходз?ць у сустрэчы з Айцом прабачэнне ? мужнасць прабачыць”, - заахвоц?? Франц?шак. Ён запэ?н??, што абедзве гэтыя рэчы спалучаны: Айцец прабачае нам ? адначасова дае мужнасць, каб ? мы магл? прабачаць адно аднаму.
