Папа на “Анёл Панск?”: “Вось я” Мары? – гэта лек ад эга?зму
Прапануем по?ны тэкст разважання Пантыф?ка:
“Слова Божае дае нам сёння пэ?ную альтэрнатыву. У першым чытанн? мы знаходз?м чалавека, як? ? пачатку часо? кажа Богу “не”. У Евангелл? мы маем Марыю, якая падчас Звеставання сказала Богу “так”. У абодвух чытаннях прысутн?чае Бог, як? шукае чалавека. Але ? першым выпадку Ён ?дзе да Адама ? пытаецца ? яго пасля граху: “Дзе ты?” (Быц 3, 9), а той адказвае: “Я схава?ся” (Быц 3, 10). У друг?м выпадку Ён прыходз?ць да вызваленай ад граху Мары?, якая адказвае: “Вось я, слуга Пана” (Лк 1, 38). Гэта супрацьлегласць словам: “Я схава?ся”. “Вось я” адкрывае да Бога, а грэх зачыняе, ?залюе, пак?дае ? самоце.
“Вось я”, азначае гато?насць у аднос?нах да Бога. Гэта лек ад эга?зму, проц?яддзе ад нерэал?заванага жыцця, якому за?сёды нечага не хапае. “Вось я”, з’я?ляецца лекам супраць старэння граху, гэта тэрап?я, каб заставацца духо?на маладым. “Вось я”, з’я?ляецца перакананнем, што Бог больш важны, чым маё “я”. Гэта пастанова, пастав?ць на Пана, гато?насць вучыцца на Яго нечаканасцях. Таму, кажучы яму: “Вось я”, сведчым найвял?кшае прасла?ленне, якое тольк? можам Яму прапанаваць. Чаму мы не пачынаем так нашы дн?? Цудо?на сказаць кожную ран?цу: “Вось я, Пане, няхай сёння спо?н?цца ? ва мне Твая воля”. Мы скажам гэта ? мал?тве “Анёл Панск?”, але можам зраб?ць гэта ?жо цяпер разам: “Вось я, Пане, няхай сёння спо?н?цца ? ва мне Твая воля”.
Марыя дадае: “Няхай мне станецца паводле твайго слова”. Не кажа: “Няхай будзе па-мойму”, але “па-Твойму”. Яна не став?ць перад Богам мяжы. Не думае: “Ахвярую сябе Яму тольк? крыху, зраблю гэта хутка, а тады буду раб?ць тое, што хочацца мне”. Не, Марыя люб?ць Пана не тольк? тады, кал? ёй гэта падыходз?ць, часам. Яна жыве давяраючы Богу ва ?с?м ? ва ?с?х аднос?нах. Гэта таямн?ца жыцця. Усё можа той, хто давярае Богу ва ?с?м. Але Пан, дараг?я браты ? сёстры, пакутуе, кал? мы рэагуем так, як Адам: “спалоха?ся... ? схава?ся”.
Як часта мы став?мся да Яго з падазронасцю, л?чым, што можа спаслаць на нас цяжкасц?, пазбав?ць нас свабоды, пак?нуць нас. Але гэта вял?к? падман, спакуса пачатку часо?, спакуса д’ябла: паддавацца недаверу да Бога. Марыя пераадольвае гэту першасную спакусу словам? “Вось я, слуга Пана”. ? сёння мы глядз?м на прыгажосць Мац? Божай, якая нарадз?лася ? жыла без граху, за?сёды паслухмянай ? празрыстай у аднос?нах да Бога.
Гэта зус?м не азначае, што жыццё для яе было лёгк?м. Прабыванне з Богам не вырашае праблем чаро?ным чынам. Аб гэтым нагадваюць заключныя словы сённяшняга Евангелля: “? адышо? ад Яе анёл” (Лк 1, 38). “Адышо?” – гэта моцнае слова. Анёл пак?ну? Дзеву адну ? складанай с?туацы?. Яна ведала, што цалкам асабл?вым чынам стане Мац? Бога. Анёл растлумачы? ёй гэта. Але не патлумачы? гэтага ?ншым, тольк? ёй. А праблемы пачал?ся адразу ж: падумаем аб яе нерэгулярным станов?шчы паводле закону, аб пакутах св. Юзафа, расстроеных жыццёвых планах, людской рэакцы?... Але Марыя сутыкаецца з праблемам? ? даверы да Бога. Пак?нутая Анёлам, яна верыць, што заста?ся з ёй, у ёй, Бог. ? давярае. Упэ?нена, што з Панам, нават нечаканым чынам, усё пойдзе добра. Вось мудрае ста?ленне: не жыць у залежнасц? ад праблем, - бо кал? скончыцца адна, з’яв?цца ?ншая! - але давяраць Богу, давяраць сябе Яму кожны дзень: Вось я! – так гучыць гэта слова. Вось я ! – так гучыць гэта мал?тва. Будзем прас?ць у Беззаганнай ласку жыць так”, - сказа? Папа.
Завяршаючы сустрэчу, Франц?шак прыв?та? верн?ка?, сабраных на плошчы св. Пятра, ? папрас?? ?х аб мал?тве.
