蜜桃交友

“У цэнтры Евангелля сённяшняй нядзел? (Мк 12, 28b -34) знаходз?цца запаведзь любов?: люб? Пана ? люб? бл?жняга. Адз?н кн?жн?к спыта?ся ? Езуса: “Якая запаведзь першая з ус?х?” ( Мк 12, 28). Хрыстус адказа?, цытуючы тое вызнанне веры, з якой кожны ?зра?льцян?н пачына? ? закрыва? свой дзень, ? якая пачынаецца са сло?: “Слухай, ?зраэль, Пан Бог наш - Пан адз?ны”. Так?м чынам, ?зра?ль захо?ва? сваю веру ? фундаментальную рэальнасць ?сяго свайго вызнання веры, менав?та, што ?снуе тольк? адз?н Бог, ? гэты Пан “наш” у тым сэнсе, што спалучаны з нам? непары?ным саюзам, як? палюб?? нас, люб?ць нас ? будзе люб?ць нас за?сёды. З гэтай крын?цы, з гэтай любов? Бога, выплывае для нас падвойная запаведзь: “люб? Пана Бога твайго ?с?м сэрцам тва?м, ? ?сёю душою тваёю, ? ?с?м розумам тва?м, ? ?сёй моцаю тваёй.... Люб? бл?жняга твайго, як самога сябе” (Мк 12, 30 - 31).

Выб?раючы гэтыя два словы ск?раваныя Богам да свайго народу ? спалучаючы ?х, Езус навучы? раз на за?сёды, што любо? Бога ? любо? бл?жняга непадзельныя, больш за тое, яны падтрымл?ваць сябе ?заемна. Хоць размешчаны адно за друг?м, яны з'я?ляюцца двума бакам? той самай манеты: перажываныя разам з’я?ляюцца сапра?днаяй с?лай веруючага! Люб?ць Бога – гэта значыць жыць з ?м ? для Яго, з-за таго к?м Ён з’я?ляецца ? з-за таго, што Ён роб?ць. А наш Бог – гэта даванне сябе без абмежавання?, Ёсць прабачэннем без межа?, гэта аднос?ны, як?я падтрымл?ваюць ? разв?ваюцца. Люб?ць Бога значыць аддаць штодня сваю энерг?ю, каб быць яго супрацо?н?кам? ? безупынным служэнн? для нашага бл?жняга, ?мкнучыся прабачыць без абмежавання? ? захо?ваць добрыя ? братэрск?я аднос?ны.

Евангел?ст Марк не турбава?ся тым, як назваць таго, хто з’я?ляецца бл?жн?м, таму што бл?жн?- гэта чалавек, якога я сустракаю на шляху ма?х дзён. Гэта не праблема выканаць выбар майго бл?жняга: гэта не па-хрысц?янску, кал? думаю, што ма?м бл?жн?м той, якога яго выбра? загаддзя. Не гэта не па-хрысц?янску, але па-язычн?цку. Але справа ? тым, каб мець адкрытыя вочы, каб убачыць яго ? сэрца, каб жадаць дабра гэтаму чалавеку. Кал? мы будзем ?мкнуцца бачыць вачыма Езуса, мы за?сёды будзем слухаць, ? знаходз?цца побач тых, хто мае патрэбу. Патрэбы бл?жняга, безумо?на, патрабуюць эфекты?ных рэакцый, але перад гэтым патрабуюць нашага падзелу. Прымяняючы нейк? вобраз можам сказаць, што галодны мае патрэбу не тольк? ? м?цы супу, але таксама ? ва ?смешцы, быць выслуханым, а нават у мал?тве, магчыма, сумеснай.

Сённяшняе Евангелле закл?кае нас ?с?х быць уважным? не тольк? на асно?ныя патрэбы самых бедных брато?, але, перш за ?сё, каб мы звяртал? ?вагу на ?х патрэбы у братэрскай бл?зкасц?, сэнсу жыцця ? чулл?васц?. Гэта з’я?ляецца выкл?кам для нашых хрысц?янск?х супольнасця?: справа ? тым, каб пазбягаць небяспек? быць супольнасцям?, як?я жывуць мног?м? ?н?цыятывам?, але нешматл?к?м? аднос?нам?. Небяспек? быць, так сказаць, супольнасцям? - “станцыям? абслуго?вання”, але не вельм? прыязным?, у по?ным ? хрысц?янск?м сэнсе гэтага слова.

Бог, як? з’я?ляецца любо’?ю, ствары? нас з-за любов? ? каб мы магл? люб?ць ?ншых, застаючыся аб’яднаным з ?м. Было б ?люз?яй думаць, што мы люб?м бл?жняга, не маючы любов? да Бога. ? было б таксама ?люз?яй думаць, што мы люб?м Бога, не маючы любов? да бл?жняга. Вучня? Хрыста характарызавал? два вымярэнн? любов?: да Бога ? да бл?жняга, у ?х адз?нстве. Няхай Панна Марыя дапамагае нам прымаць ? сведчыць пра гэтае цудо?нае навучанне кожны дзень”, - сказа? Папа.

Пасля марыйнай мал?твы Святы Айцец прыв?та? прысутных на плошчы св. Пятра верн?ка? ? папрас?? не забывацца мал?цца за яго.