蜜桃交友

Дакумент не ?трымл?вае нова?вядзення? заканада?чага характару, а тольк? прапануе спосабы найлепшага прымянення ?жо ?снуючых норма? для спрыяння ?заемнай адказнасц? ?с?х ахрышчаных, душпастырству бл?зкасц? ? супрацо?н?цтву пам?ж параф?ям?.

Адз?наццаць раздзела?, з як?х складаецца ?нструкцыя, можна ?мо?на падзял?ць на дзве тэматычныя частк?: першая (раздзелы 1-6) прапануе разважанн? адносна душпастырскага навяртання, сэнсу м?с?йнасц? ? вартасц? параф?? ? сучасным кантэксце; другая (раздзелы 7-11) засяроджваецца на структуры параф?яльных супольнасцей, на разнастайных ролях, як?я ? ёй выкованваюцца, ? на спосабах рэал?зацы? адпаведных норма?.

Зазначаецца, што глабал?зацыя ? л?чбавы свет в?дазмян?л? спецыф?чную сувязь параф?? з тэрыторыяй, якая сёння ?васабляе не тольк? геаграф?чную, але ? экз?стэнцыяльную прастору. Аднак менав?та ? так?х умовах выяв?лася “гнуткасць” параф??, здольная разумець патрэбы часу ? прыводз?ць у адпаведнасць сваё служэнне верн?кам ? г?сторы?. Таму дакумент падкрэсл?вае важнасць абна?лення параф?яльных структур у м?с?йным ключы: далёк?я ад самазасяроджанасц? ? закасцянеласц?, яны пав?нны раб?ць упор на духо?ны дынам?зм ? на душпастырскае навяртанне, заснаванае на абвяшчэнн? Божага Слова, сакрамэнтальным жыцц? ? сведчанн? любов?.

У прыватнасц?, ?нструкцыя рэкамендуе сведчыць аб веры ? любов? ? прая?ляць асабл?вы клопат пра ?бог?х, як?м параф?я прапаведуе ? як?я, у сваю чаргу, сам? евангел?зуюць параф?ю.

Другая частка дакумента пачынаецца з анал?зу параф?яльнага ?ладкавання. Найперш, усе яе структуры пав?нны к?равацца прынцыпам бл?зкасц?, ул?чваючы аднароднасць насельн?цтва ? рысы тэрыторы?. ?нструкцыя ап?свае спецыф?чныя працэдуры, звязаныя з далучэннем, зл?ццём ? падзелам параф?й, а таксама тыя, што датычаць дэканата?, як?я аб’ядно?ваюць некальк? параф?яльных адз?нак, ? душпастырск?х зон, як?я аб’ядно?ваюць некальк? дэканата?.

Далей увага звяртаецца на асабл?васц? даручэння душпастырскага клопату аб параф?яльных супольнасцях: у першую чаргу, падкрэсл?ваецца роля пробашча як “непасрэднага душпастыра” супольнасц?. Менав?та ён служыць параф??, а не наадварот, нагадвае дакумент. Таму пробашчам пав?нна быць асоба, якая атрымала прэзб?тэрскае пасвячэнне; н?як? ?ншы варыянт немагчымы.

Тым не менш, ?нструкцыя нагадвае, што там, дзе ажыцця?ляецца практыка прызначэння пробашча дэкрэтам б?скупскай канферэнцы?, б?скуп можа прызначыць пробашча на вызначаны тэрм?н, аднак не менш чым на пяць гадо?. Пры дасягненн? пробашчам 75-гадовага ?зросту ён мае “маральны абавязак” падаць прашэнне аб адста?цы, аднак працягваць выкананне сва?х абавязка?, пакуль яго адста?ку не прыме ? не пацвердз?ць п?сьмова б?скуп. У любым выпадку, прыняцце адста?к? пав?нна вын?каць са “справядл?вай ? адпаведнай прычыны”, каб пазбегнуць “функцыянал?стычнага” разумення душпастырскага служэння.

Асобная частка восьмага раздзелу прысвечана дыяканам: супрацо?н?к? б?скупа? ? святаро? у адз?най евангел?зацыйнай м?с??, яны з’я?ляюцца пасвечаным? служыцелям? ? бяруць удзел, хоць ? па-?ншаму, у сакрамэнце святарства, у прыватнасц?, у справах евангел?зацы? ? дабрачыннасц?, у распараджэнн? дабротам? параф??, у абвяшчэнн? Евангелля ? служэнн? пры Э?харыстычным стале.

Што датычыць кансэкраваных асоб ? свецк?х верн?ка?, то першыя ?нутры параф?яльнай супольнасц? суадносяцца не стольк? з дзейнасцю, кольк? са “сведчаннем радыкальнай школы Хрыста”, друг?я ж з’я?ляюцца ?дзельн?кам? евангел?зацыйнай справы Касцёла ? пав?нны раб?ць рупл?выя выс?лк?, каб сведчыць аб жыцц?, згодным з Евангеллем ? нак?раваным на служэнне параф?яльнай супольнасц?.

Акрамя таго, свецк?я верн?к? могуць быць лектарам? ? м?н?странтам? на пастаяннай аснове, а ? выключных умовах могуць прызначацца б?скупам? для выканання ?ншых задання?, звязаным? з цэлебрацыяй Л?тург?? Слова ? сакрамэнта?.

Дакумент разважае таксама адносна параф?яльных структур, як?я маюць сумесную касцёльную адказнасць, сярод як?х – Рада па эканам?чных справах: яна мае кансультацыйны характар, узначальваецца пробашчам ? ?ключае ? свой склад як м?н?мум тры асобы. Яе роля заключаецца ? распараджэнн? дабротам? параф??, “важным складн?кам евангел?зацы? ? евангел?зацыйнага сведчання Касцёла ? грамадзянскай супольнасц?”.

Кансультацыйнай з’я?ляецца ? Параф?яльная душпастырская рада: далёкая ад таго, каб быць бюракратычным органам, яна пав?нен спараджаць духо?насць адз?нства, падкрэсл?ваючы цэнтральную ролю Божага Народу як акты?нага суб’екта евангел?зацы?. Яго гало?ная задача – пошук ? вывучэнне практычных прапано? у гал?не душпастырск?х ? дабрачынных ?н?цыяты? параф?? ? згодзе з агульным шляхам дыяцэз??. Каб стаць аператы?ным?, так?я прапановы пав?нны быць прыняты пробашчам.

Сакрамэнтальнае жыццё не пав?нна “ператварацца ? гандаль, а цэлебрацыя св. ?мшы ? ?ншых абрада? не пав?нна станав?цца аб’ектам тарыф?кацы?, кантракта? ц? камерцы?”, - перасцерагае дакумент. А?тары ?нструкцы? “Параф?я на службе евангел?зацы?” заахвочваюць святаро? даваць прыклад высокамаральнага карыстання грашыма, дзякуючы памярко?наму жыццю ? празрыстаму к?раванню параф?яльным? сродкам?. Тады яны змогуць зраб?ць верн?ка? больш ахвочым? на добраахвотную падтрымку параф?? ? яе патрэбах, як?я з’я?ляюцца таксама “? ?х справай”.