Беатыф?кацыйны працэс бацько? Яна Па?ла ?? пача?ся ? Польшчы
Урачыстую св. ?мшу ? касцёле Ахвяравання Найсвяцейшай Панны Мары? ? Вадав?цах, у як?м будучы Пантыф?к атрыма? сакрамэнты хрысц?янскай ?н?цыяцы?, узначал?ць арцыб?скуп Марэк Ендрашэ?ск?, М?трапал?т Крака?ск?.
Пастулятарам працэсу ста? кс. прэлат Славам?р Одэр, як? давё? да паспяховага завяршэння беатыф?кацыйны ? канан?зацыйны працэсы Яна Па?ла ??. У ?нтэрв’ю Pope ён распавё?, што бацьк? святога Папы добра вядомыя ? Польшчы ? мног?х ?ншых кра?нах, таму першы крок да ?х будучай беатыф?кацы? ста? радаснай нав?ной для мног?х верн?ка? ва ?с?м свеце.
Кс. Одэр прыгада? словы Яна Па?ла ?? пра тое, што “святыя нараджаюцца ? святых”. Паводле яго, сем’я – прыв?леяванае месца, у як?м могуць узн?каць каран? святасц? чалавека. Менав?та так магло здарыцца ? ? с?туацы? Папы – ён бачы? святасць у хатн?м асяроддз?, а потым сведчы? яе сва?м? ?чынкам?, - л?чыць святар.
Спасылаючыся на актуальную эп?дэм?ялаг?чную с?туацыю ? свеце, пастулятар за?важы?, што яна не можа спын?ць распа?сюджвання святасц?. “Мы ?се жывём у адпаведнасц? з сан?тарным? нормам?, але Дух Святы дзьме, дзейн?чае, кал? ? як хоча, не спыняецца, ? я думаю, што таксама ? гэтай атмасферы прыгнечанасц?, смутку, выкл?канай абмежаванням? пандэм??, пасланне такога роду – гэта вял?кае суцяшэнне ? надзея для мног?х”, - сказа? ён.
У кн?зе “Дар ? таямн?ца”, якую Ян Павел ?? нап?са? з нагоды 50-й гадав?ны свайго святарскага пасвячэння, ён прызнава?ся: “Мая сем?нарская падрыхто?ка да святарства была ? пэ?най ступен? прадвызначана. У нейк?м сэнсе спрычын?л?ся да таго мае бацьк? ? родным доме, асабл?ва мой бацька, як? рана а?даве?. Мац? я страц?? яшчэ перад Першаю св. Камун?яй у дзевяц?гадовым узросце ? таму менш яе памятаю ? менш усведамляю яе ?клад у маё рэл?г?йнае выхаванне, а бы? ён, несумненна, вельм? вял?к?. Пасля яе смерц?, а затым ? пасля смерц? майго старэйшага брата, мы з бацькам застал?ся ?двух. Я мог кожны дзень бачыць суровае жыццё свайго бацьк?. Па прафес?? ён бы? вайско?цам, а кал? а?даве?, жыццё яго яшчэ ? большай ступен? стала жыццём пастаяннай мал?твы. Часта, абудз??шыся ноччу, я бачы? свайго бацьку на каленях. Таксама на каленях за?сёды бачы? яго ? нашым параф?яльным касцёле. Н?кол? не разма?лял? мы м?ж сабою пра святарскае пакл?канне, але гэты прыклад майго бацьк? бы? як бы першаю хатняю сем?нарыяй”.
