Вял?кая Субота: дзень ц?шын? ? мал?то?нага чакання
Вял?кая Субота – гэта дзень своеасабл?вага “крыз?су” Божага Слова: тэксты Евангелля? н?чога пра яго не апавядаюць; можам тольк? ?яв?ць, што ? гэты дзень цела Езуса заставалася ? маг?ле, а Апосталы, з ул?кам таго, што для я?рэя? гэта бы? дзень адпачынку, прабывал? ? няведанн? адносна таго, што будзе далей.
У пэ?ным сэнсе, Вял?кую Суботу як дзень ц?шын? ? чакання аднав?ла л?тург?чная рэформа папы П?я XII. З тых часо? Касцёл заахвочвае кожнага хрысц?ян?на прысвяц?ць гэты дзень асабл?ваму разважанню над смерцю Езуса ? нем?нучасцю ?ласнай смерц?. Гэта час, кал? нашая вера падвяргаецца выпрабаванню: Зба?ца памёр, ? невядома, чаго чакаць далей, – застаецца тольк? жыць з надзеяй, што пустэча, якую адчуваем, будзе нанова запо?неная.
Тым не менш, нават кал? ?сё навокал прабывае ? ц?шын?, Езус дзейн?чае. Згодна з старажытнай традыцыяй, у гэты дзень Ён сыходз?ць да адхлан?, дзе сустракае Адама – с?мвал усяго чалавецтва, абуджае яго ? абвяшчае зба?ленне, з якога н?хто не выключаны. Тым самым Божы Сын н?бы пракладвае мост пам?ж маг?лай ? Божым Валадарствам. Сваёй смерцю на крыжы Ён перамог смерць.
Ужо каля трыццац? гадо? Вял?кая Субота перажываецца таксама як дзень, у як?, згодна з в?зантыйскай традыцыяй, адзначаецца Час Мац?. Гэта дзень засяроджанасц? на вобразе Мары?, у якой там, пад Крыжам Езуса, увасоб?л?ся ? злучыл?ся боль ? вера, ? менав?та з Яе болю ? веры нарадз??ся Касцёл. Пачынаючы з абвешчанага Марыйным 1987 года, набажэнства ? гонар Мац? Божай Балеснай праводз?цца штогод у Вял?кую Суботу ? рымскай базыл?цы Санта-Марыя-Маджорэ.
